Βιοτικές και Πνευματικές Διακυμάνσεις

Spread the love

Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου
Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού

Είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, αγαπητοί εν Χριστώ
αδελφοί, πως η επίγεια ζωή των ανθρώπων διέπεται από
πολλές διακυμάνσεις, είτε αυτές είναι βιοτικές είτε
πνευματικές.
Βιοτικές, όταν αναφέρονται στον υλικό τρόπο της ζωής μας,
δηλαδή στην κάθε διαφοροποίηση του τρόπου ζωής, που
μπορεί να σχετίζεται με την οικονομική μας κατάσταση, που
όπως διαπιστώνουμε στις ημέρες μας είναι εναλλασσόμενη
και όχι σταθερή, με τις οικονομικές αποδοχές της εργασίας
μας, την συντήρηση της οικογένειάς μας, τις διάφορες
καταναλωτικές ή καλύτερα, θα μπορούσαμε να πούμε
υπερκαταναλωτικές ανάγκες μας, τις οποίες τεχνηέντως μας
περνούν με διαφορά μηνύματα από τις τηλεοράσεις, τα
ραδιόφωνα και γενικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και
επικοινωνίας. Στην ουσία το μόνο που προσπαθούν να μας
κάνουν είναι να προσκολληθούμε στην ύλη και να γίνουμε
εξαρτώμενοι, υλιστές. Το όλο κακό σε αυτή την περίπτωση,
είναι η λέξη εξάρτηση και γιατί; Διότι η λέξη εξάρτηση,
γραμματικά, έχει πολλές ερμηνείες, με δύο όμως αρνητικές,
που μας αποσπούν και μας κρατούν υποδουλωμένους στα
αντικείμενα τα άψυχα κάνοντάς μας εύκολους στόχους όσων
θέλουν να μας διαχειρίζονται. Οι δύο ερμηνείες λοιπόν είναι
αυτή της υποταγής και του εθισμού. Καμιά υποταγή και ουδείς
εθισμός όταν υπάρχουν σε υπερθετικό βαθμό, δεν ωφελούν
τον άνθρωπο, αντιθέτως τον κρατούν στάσιμο και εν υπνώσει.
Στις πνευματικές διακυμάνσεις, εντάσσουμε ως επί το
πλείστον τις σχέσεις μας με τον Θεό. Και σε αυτό το κομμάτι,
το τόσο σοβαρό και πολύτιμο, από το οποίο για μας έστω, τους
πιστούς Χριστιανούς, κρίνεται όχι η εδώ έχουσα πάντα
σίγουρα τέλος ζωή μας, μα η ατελεύτητος ζωή, η κατάστασή

μας στην επόμενη και γεμάτη φως, το ανυπέρβητο φως του
Χριστού μας, που υπεύθυνοι για το πως θα το διαχειριστούμε,
αν θα έχουμε φωταγωγία ή μειωμένη τάση, είμεθα μόνο εμείς.
Αυτές οι δύο διακυμάνσεις λοιπόν, αλληλοσυνδέονται και
συνυπάρχουν στην ανθρώπινη φύση μας και σε αυτές
αναφέρεται σήμερα ο Χριστός μας στην ευαγγελική περικοπή,
θέλοντας να μας καθοδηγήσει στην σωστή διαχείρισή των,
ώστε χωρίς δυσκολία να κερδίσουμε την αιώνια φωτοχυσία,
που προκύπτει μόνο από Εκείνον και την παρουσία Του.
Μας παρομοιάζει λοιπόν, το λύχνο του σώματος σαν τον
οφθαλμό του ανθρώπου, λέγοντάς μας πως αν οφθαλμός είναι
φωτεινός τότε όλο το σώμα μας θα διέπεται από φωτεινότητα,
ενώ αν συμβαίνει το αντίθετο, το σκοτάδι θα είναι αυτό που
θα μας κυριαρχεί και δεν θα μας αφήνει να προχωρήσουμε
σωστά, διότι το σκοτάδι της αμαρτίας, του πονηρού, ευθύνεται
για όλες τις άσχημες καταστάσεις στις οποίες οι άνθρωποι
παγιδεύονται.
Μας υπερτονίζει το κακό της φιλαργυρίας, όχι γιατί το να
έχει χρήματα κάποιος είναι αμαρτία, αλλά για το πώς θα
πρέπει να έχουμε την σωστή διαχείριση του πλούτου.
Δυστυχώς, έχουμε δει πως τα χρήματα και τα υλικά αγαθά που
απορρέουν από αυτά, θεοποιούνται, γι’ αυτό και βιοτικές
διακυμάνσεις συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους με τις
πνευματικές. Θεοποιώντας την ύλη, ο Θεός έρχεται σε δεύτερη
θέση ή ακόμα πιο χαμηλά, αποκόπτεται από την ζωή μας,
γεμίζοντάς μας με το πλέον επιζήμιο χαρακτηριστικό της
σημερινής εποχής, το άγχος. Το άγχος μετατρέπει τους
ανθρώπους σε μηχανοκίνητα ρομπότ, ενδιαφερόμενα μόνο για
τις βιοτικές μέριμνες, αδιαφορώντας για τον Χριστό, όμως,
όπως καθετί μηχανικής φύσεως έχει φθορές, έτσι και οι
άνθρωποι από αυτό το ίδιο το άγχος, φθοροποιούνται και
θέλουν επισκευή, όχι εφήμερη, αλλά γνήσιας και αιωνίου
ζωής, που μόνο ο Χριστός μπορεί να μας παρέχει άνευ
ανταλλαγμάτων, χρημάτων και εξαρτήσεων.

Αδελφοί, ζητείται πρώτον την βασιλεία του Θεού και την
δικαιοσύνη Αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.
Ας απαλλαγούμε από το άγχος και την μεμψιμοιρία της εποχής
αυτής, με λίγα λόγια, ας σταματήσουμε να κατηγορούμε και να
ρίχνουμε ευθύνες στον Θεό και τους γύρω μας για ότι μας
συμβαίνει και ας επικεντρωθούμε στους εαυτούς μας και τα
δικά μας λάθη, που σίγουρα είναι πολλά, αλλά αναστρέψιμα.
Να αφήσουμε στην άκρη τις πλαστές μέριμνες που δεν τις
έχουμε ουσιαστικά ανάγκη και εξάρτησή μας να κάνουμε μόνο
τον Χριστό διότι το φως Του όταν λάμψει για εμάς μία φορά,
θα λάμπει για πάντα, ενώ το πρόσκαιρο φως των τεχνιτών
θεών, των κατασκευασμένων, μπορεί προς στιγμήν να φωτίσει
λαμπρά, μα στην ουσία όταν σβήσει, το σκοτάδι θα είναι τόσο
βαθύ που δεν θα υπάρχει διέξοδος εις τους αιώνας.
Αμήν.