«Εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε»
Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου
Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού
Παρευρεθήκαμε, όλες αυτές τις ευλογημένες ημέρες, αγαπητοί εν
Χριστώ αδελφοί, από την πρώτη του Αυγούστου έως και σήμερα,
προσευχόμενοι, κατακλύζοντας τους Ιερούς μας Ναούς, τελώντας τις
Ιερές παρακλήσεις εναλλάξ, μεγάλη και μικρή προς τιμήν της Υπεραγίας
Θεοτόκου. Της γυναίκας της οποίας ανύψωσε την ανθρώπινη φύση,
δίνοντας την συγκατάβασή της στο θέλημα του Θεού, καταστώτας τον
εαυτόν της δοχείο της χάριτος της ενανθρωπίσεως του ιδίου του Λόγου
Του, γινόμενη ο συνδετικός κρίκος της αποκαταστάσεως των σχέσεων
ουρανού και γης.
Και τι σημαίνει αδερφοί παράκληση; Σημαίνει παρακαλώ, καλώ,
φωνάζω! Έτσι κι εμείς σε αυτήν την γυναίκα η οποία ούτε μετά την
κοίμηση της, που λαμπρώς εορτάζουμε σήμερα, μας εγκατέλειψε,
δεόμεθα, παρακαλούμε και καλούμε προς βοήθεια, όπως άλλωστε σε
όλες τις δύσκολες στιγμές του Έθνους μας. Για παράδειγμα, στον
Ευαγγελισμό της, την 25η Μαρτίου, όταν και ξεκίνησε ο
απελευθερωτικός αγώνας μας έναντι των Τούρκων και οι συμπατριώτες
μας πήραν δύναμη από αυτήν και σήμερα ζούμε εμείς ελεύθεροι. Έτσι
και τώρα, δύο μέτωπα έχουμε να αντιμετωπίσουμε, αυτό του ιού και
της προκλητικότητας για ακόμη μια φορά, των γειτόνων μας, των
Τούρκων. Και θα αναρωτηθούν κάποιοι, πως θα μας βοηθήσει ή θα μας
διασώσει η Παναγία; Γιατί δεν απευθυνόμαστε απευθείας στο Θεό; Η
απάντηση λοιπόν, σ’ όλους αυτούς είναι ότι η Παναγία μας, η αγία,
Αγίων μείζων είναι εκείνη που πρεσβεύει και με παρρησία ακόμα κατά
του Κυρίου του σύμπαντος κόσμου, του σωτήρα όλης της
ανθρωπότητας Ιησού Χριστού, μπορεί με σθένος ακόμα και να
απαιτήσει για την βοήθεια των ανθρώπων. Λαμπρό παράδειγμα, η
εικόνα της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, η επονομαζομένη
Παναγία Παραμυθία. Κατά την παράδοση, όταν ο ηγούμενος έδιδε τα
κλειδιά στο μοναχό για να ανοίξει τις πύλες του μοναστηριού, η φωνή
της Παναγίας ακούστηκε προειδοποιώντας τους, μην ανοίξετε σήμερα
την πύλη της μονής, ανεβείτε στα τείχη και διώξτε τους πειρατές. Το
βρέφος ο Ιησούς, που κρατούσε στα χέρια της, πήρε ζωή και κίνηση,
απλώνοντας το δεξί του χέρι και κλείνοντας το στόμα της μητέρας του
λέγοντάς της, μητέρα άφησέ τους να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει γιατί
αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα. Τότε η κυρία Θεοτόκος, σήκωσε
ελαφρά το χέρι του Χριστού και το μετέφερε παρακάτω από το
ηγιασμένο, μελίρρυτο στόμα της και επανέλαβε πάλι ακόμα δύο φορές
την σχετική πληροφορία. Ακόμη και ο ίδιος ο Χριστός επιτρέποντας
τούτο το θαυμαστό γεγονός, ήθελε να διδάξει στους μοναχούς το
μέγεθος της εκτίμησης που έτρεφε για την Αγίαν αυτή γυναίκα, την
μητέρα Του. Έτσι λοιπόν και για εμάς, μπορεί και θα πράξει τα ίδια,
αρκεί να την επικαλεστούμε από καρδιάς. Μας πονάει ακόμα
περισσότερο σήμερα βλέποντας την προσέλευσή μας, ακόμα και με
αυτά τα νέα δεδομένα, με την νέα πραγματικότητα την οποία ζούμε τον
τελευταίο καιρό, τη μάσκα και την απόσταση που μας δημιουργεί ο
φόβος της αρρώστιας. Εντύπωση μεγάλη και συγκίνηση προκαλεί, η
στάση των πιστών και ειδικότερα των μεγαλυτέρων σε ηλικία
ανθρώπων, που δεν την εγκατέλειψαν δεκαπέντε ημέρες πριν την
κοίμησή της και γεμίζουν τους Ναούς προσευχόμενοι, φορώντας για
ώρες ακόμα και αν χρειαστεί την απρόσωπη αυτή μάσκα.
Αδελφοί, θα περάσει κι αυτή η δύσκολη κατάσταση, θα έρθουν κι
άλλες, μα η Παναγιά μας ήταν, είναι και θα είναι πάντα ίδια, η Υπεραγία
Θεοτόκος, η παρθένος, η μάνα όλων μας, που θα επισκιάζει και θα
πρεσβεύει προς σωτηρία και ευημερία ημών, αρκεί να την έχουμε στη
ζωή μας πάντοτε στην θέση που της αρμόζει, όχι μόνο στα δύσκολα μα
και στα ευχάριστα γεγονότα της ζωής μας, κομμάτι αναπόσπαστο της
ολότητάς μας εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα!