Η Καταπάτηση των Φυσικών Νόμων

Spread the love

Πρεσβ. Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού


Μία διαφορετική και μεγάλης σημασίας ιαματική παρέμβαση, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, αποτελεί το θέμα της σημερινής Ευαγγελικής μας περικοπής, απ’ όπου το όνομα, έχει πάρει και η ίδια η ημέρα. Βρισκόμαστε κατά την πέμπτη Κυριακή μετά το Πάσχα, δηλαδή στην «Κυριακή του τυφλού» και μάλιστα προσέξτε, διότι έχει ιδιαίτερη σημασία, του εκ γενετής τυφλού, γεννήθηκε έτσι, δεν έχασε την όρασή του από κάποιο ατύχημα.

   Κατά τα ιστορικά γραφόμενα  λοιπόν και ενώ ο Ιησούς με τους μαθητές του περνούσε από κάποιον δρόμο στα Ιεροσόλυμα, αντίκρισαν αυτόν τον άνθρωπο, τον μέχρι εκείνη τη στιγμή τυφλό και με τις δύο έννοιες και σωματικά και ψυχικά. Οι μαθητές, μη έχοντας κατανοήσει πλήρως,  ποιός ήταν ο διδάσκαλός τους και θεωρώντας τον Θεό ως έναν από αυτούς, δηλαδή ανθρωπομορφικό, φορτωμένο με πάθη, τα φυσικά πάθη, τα των αμαρτιών μας, αμέσως σκέφτηκαν πως για λόγους τιμωρίας είχε ο άνθρωπος αυτήν την γενετήσια αναπηρία. Αμέσως τότε ρώτησαν τον Κύριο, ποιός αμάρτησε και είχε αυτό το πρόβλημα; Εκείνος ο ίδιος ή οι γονείς αυτού;  Και ο Χριστός τους λέγει, πως ούτε εκείνος αμάρτησε, ούτε οι γονείς του, μα όλη αυτή η κατάσταση που διερχόταν ο συγκεκριμένος  άνθρωπος, επέτρεψε ο ίδιος ο Θεός να συμβεί, για να φανερωθεί μέσω αυτού η δόξα Του. Μπορεί προς στιγμήν να μας ακούγεται εγωιστικό, μα νομίζετε, πιστεύετε αδελφοί, πως μόνο γι’ αυτό συνέβη; Όποιος μπορεί να σκέφτεται έτσι,  λανθάνει και το κυριότερο δεν έχει συναίσθηση, του τί ακριβώς σημαίνει Χριστός. Στην ουσία και η δόξα Του Θεού φανερώθηκε μέσω αυτού και θα δούμε το πως· και ο ίδιος ανταμείφθηκε θα μπορούσαμε να πούμε, βρίσκοντας το φυσικό φως, μα το ότι συναναστράφηκε με Τον Χριστό, Τον πίστεψε, Τον προσκύνησε και Τον ομολόγησε, τον έκανε να βρει και το αιώνιο φως της σωτηρίας της ψυχής του.

   Αδελφοί,  πάρα πολλά μπορούμε να διδαχτούμε από αυτό το περιστατικό αλλά ας μείνουμε σε δύο σημεία, που μας αποδεικνύουν αυτό για το οποίο κάποιοι σήμερα αμφιβάλλουν και θεωρούν πως η πίστη μας στον Ιησού Χριστό, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα αλλά στην ουσία είναι μια ουτοπία, μια παρηγοριά για τους ανθρώπους, που εμπεριέχει αδύναμα σημεία και υπερβολές. Το πρώτο σημείο, είναι το ότι καταρρίπτει, όλους όσους πιστεύουν και λένε πως ο Κύριός μας, ήταν απλά ένας φωτισμένος άνθρωπος και τίποτα παραπάνω, πώς; Αποδεικνύοντάς μας, την Θεότητά Του. Δεν θεράπευσε έναν άνθρωπο τυφλό, δεν του επανέφερε την όραση αλλά κατάργησε τους φυσικούς νόμους και δημιούργησε. Ο άνθρωπος δεν είχε καθόλου οφθαλμούς σαν όργανα, και πτύοντας στο χώμα, κάνοντας πηλό, λάσπη, του τα έφτιαξε από την αρχή. Από χώμα ο Θεός Πατέρας δημιούργησε τον άνθρωπο και από χώμα τώρα ο Υιός Χριστός, Ο Ένσαρκος Θεού Λόγος, δημιουργεί τους οφθαλμούς, δεικνύοντάς μας το ομοούσιον και αδιαίρετο μεταξύ Των. Δεν είναι κατώτερος του Πατρός μα ισάξιος και ισότιμος, τέλειος άνθρωπος μα και τέλειος Θεός. Το δεύτερο σημείο, μας παρουσιάζει, το τί ακριβώς είναι ο Θεός, «Ό Θεός αγάπη εστί και ό μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ό Θεός εν αύτώ» (Α’ Ίωάν. δ’ 16), δηλαδή, αγάπη μόνο ο Θεός και ο άνθρωπος δεν πλήρωσε καμία αμαρτία, έμεινε κάποια έτη απλά δίχως το φυσικό του φως, όμως είδατε; Υπέμενε, λέμε πολλές φορές και έτσι πρέπει πορευόμενοι σωστά να πράττουμε, έχει ο Θεός, δόξα τον Θεό, χωρίς να προβάλουμε αντίσταση στο δικό Του θέλημα, είχε ο Θεός για εκείνον και δοξάστηκαν και οι δύο, όπως ακριβώς έχει και για εμάς και για όλον τον κόσμο, αρκεί και προσέξτε το αυτό, και εμείς οι ίδιοι να το θελήσουμε. Όποιος από εμάς θέλει, θα σωθεί, μέσω της δικής του προσπάθειας και μετανοίας. Όποιος δεν θα σωθεί, θα είναι γιατί ο ίδιος το θέλησε να μείνει στο σκοτάδι της ψυχής του, και όχι ο Θεός.

   Αδελφοί, ο Χριστός είναι ο μόνος έχων το δικαίωμα, την εξουσία και την δύναμη, να καταργεί τους  φυσικούς νόμους, όπως ακούσαμε και μάλιστα, στην ουσία σήμερα που Τον έχουμε γνωρίσει και ξέρουμε, όχι για να Δοξαστεί μέσω ημών αλλά για να ανυψώσει και να δοξάσει εμάς, λούζοντάς μας με φως, που είναι η ίδια Του η φύση και παρουσία, στο ψυχικό μας κόσμο. Η απάντηση λοιπόν, σε όλους όσους αμφιβάλλουν το τελευταίο διάστημα, για την Θεία Κοινωνία και το Άγιο Ποτήριο είναι το ίδιο το σημερινό Ευαγγέλιο, όπως εκμηδένισε τους κανόνες της λογικής, έτσι εκμηδενίζει  και τις πιθανότητες να πάθουμε το οτιδήποτε κοινωνώντας Τον.

   Ας δείξουμε τώρα λοιπόν και εμείς σε όλους αυτούς, διαμέσου της πίστεώς μας, τη δική μας αποδοχή στο πρόσωπο Του Χριστού, όπως και ο τυφλός έπραξε, έμπροσθεν όλων όσων Τον κατηγορούσαν, ως βλάσφημο, ως πλάνο, ως μάγο, και ως άνθρωπο του Διαβόλου, επανεκκινώντας την μυστηριακή μας ζωή, που τόσο πολύ μας στοίχισε και μας πλήγωσε, αυτή η μέχρι ενός σημείου, λογικά υποχρεωτική μα και συνάμα παρατραβηγμένη αποχή, που μας επέβαλαν, μετέχοντας στην Θεία Ευχαριστία και κερδίζοντας κι εμείς μία θέση δίπλα Του, στη ζωή την αιώνιο, που επικρατούν το φως και η αγάπη. Βλέπετε, δεν είχε ο άνθρωπος το φως του για κάποια χρόνια, όπως προ είπαμε, που στην αιωνιότητα  είναι απειροελάχιστα, όμως και το αληθινό φως Χριστού που φαίνει πάσι, βρήκε, και τον παράδεισο κέρδισε και μνημονεύεται έως σήμερα και έως συντελείας του αιώνος.

Αμήν.

Xριστός Ανέστη, Χρόνια πολλά!