ΚΟΙΝΩΝΟΊ «ΘΕΊΑΣ» ΧΆΡΙΤΟΣ

Spread the love

Το έργο της Θείας Οικονομίας του Θεού προς τους ανθρώπους, είδαμε σήμερα να διαδραματίζεται διά μέσου της Ευαγγελικής περικοπής έμπροσθέν μας, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί. Μάλιστα, κεντρικό πρόσωπο των γενομένων έν τη πόλη Σιχάρ και συγκεκριμένα στο φρέαρ του Ιακώβ, δεν είναι όπως θα περιμέναμε κάποιος άνδρας, πιστός Ιουδαίος, φύλακας του νόμου και των εντολών Του Θεού, μα μία γυναίκα αλλοεθνής, Σαμαρείτιδα, αλλόθρησκη και αμφιβόλου ηθικής. Όμως, ο Χριστός, ως Πανοικτίρμων, Φιλάνθρωπος και Παντογνώστης, θέτει σε ενέργεια τα αδιάβλητα πάθη που κατείχε, δηλαδή, την πείνα, την δίψα, την ψυχική συγκίνηση, πάθη τα οποία εφήρμοζε κατά την δική Του θέληση, έχοντας κάποιον σκοπό,σε αντίθεση με εμάς, για να διδάξει και μέσω αυτών να πετύχει το επιθυμητό, τον αγιασμό των ανθρώπων· άλλωστε Ο Ίδιος μας έδωσε την εντολή « Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευϊτ. 20,7,26 =
Α΄ Πέτρ. 1,16). Φτάνοντας στο πηγάδι του Ιακώβ, το πρώτο που κάνει, είναι να στείλει τους μαθητές να αγοράσουν τρόφιμα, ενώ στην ουσία, προφασίστηκε την πείνα, προγνωρίζοντας τον ερχομό της γυναικός, ήθελε απλά να τους απομακρύνει, ώστε να μπορέσει να κοινωνήσει (επικοινωνήσει) μαζί της, διότι αν ερχόταν εκείνη έμπροσθεν τόσων ανδρών, το πιθανότερο θα ήταν, να μην ειπωθεί τίποτα και να φύγει αφού θα γέμιζε με νερό το δοχείο της. Έπειτα, καταφθάνοντας η γυναίκα την έκτην για την εποχή ώρα, δηλαδή, περί τις δώδεκα το μεσημέρι με τα σημερινά δεδομένα, μας το αναφέρει για να μας δείξει την αξιοσύνη της, διότι εκείνη η ώρα ήταν ώρα ανάπαυσης και εκείνη προτίμησε να εκμεταλλευτεί το χρόνο απ’ το να ξαποστάσει. Προφασίστηκε την δίψα, ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει το διάλογο μαζί της, αντιπροσφέροντάς της, το νερό της αιωνιότητας και της κάθαρσης των αμαρτιών. Της αποκάλυψε γεγονότα της ζωής της, την ζωή της όλη θα λέγαμε, χωρίς να την γνωρίζει και την έβαλε σε προβληματισμό για το ποιόν είχε έμπροσθέν της, έως της μεγάλης αποκαλύψεώς Του σε εκείνη, την αμαρτωλή φαινομενικά, μα τόσο διαφορετική και καθαρή εσωτερικά. Της είπε πως ήταν ο ίδιος ο Μεσσίας που περίμενε ο λαός και εκείνη ήταν τόσο προετοιμασμένη μέσα της, που το κατανόησε και το δέχτηκε αμέσως, τρέχοντας να διαδώσει το χαρμόσυνο μήνυμα της σωτηρίας. Δεν το κράτησε μόνο για τον εαυτό της, αλλά ήθελε να το μοιραστεί και με τους αδελφούς της, έτσι ώστε όλοι να μπορέσουν να ωφεληθούν και να σωθούν. Έτσι και έγινε, ο Χριστός παρέμεινε εκεί μαζί τους δύο ημέρες, δίδαξε και πίστεψαν πολλοί άνθρωποι, μη θέλοντας να τον αφήσουν να φύγει, έν αντιθέσει με τους ομοεθνείς Του, που Τον καταδίωκαν απ’ τις πόλεις των, μη αντέχοντας την Θεού θέα, λόγω της αμετανοησίας που τους περιέβαλε. Αδελφοί, πως μπορούμε να διδαχτούμε από αυτήν την Σαμαρείτιδα γυναίκα και σήμερα Αγία της εκκλησίας μας, την Αγία Φωτεινή που ως βάση των αρετών της είχε την εγρήγορση, την ετοιμότητα και όχι τη ραθυμία; Πρώτον, έχοντας εμπιστοσύνη και θέληση. Όταν ο Χριστός της μίλησε για το νερό που εκείνος προσφέρει, με το οποίο δεν θα ξανά διψάσει ποτέ, εκείνη αμέσως τον εμπιστεύτηκε και γεμάτη θέληση, Του το ζήτησε. Μπορεί προς στιγμήν, μη κατανοώντας ακριβώς τί της έλεγε, μα μετά την Θεία αποκάλυψη μετεστράφει τελείως, βλέποντας και νιώθοντας την τελεία αγάπη και πρόνοια Του Θεού. Και δεύτερον, την χαρά της κοινωνίας που είναι προνόμιο μόνο των χριστιανών, ο πραγματικός άνθρωπος που κατοικεί ο Χριστός μέσα του, είναι πληρωμένος χαράς όχι εγκοσμίας αλλά Θείας. Είδαμε αμέσως αφού κοινώνησε με τον Κύριόν μας ότι έτρεξε να κοινωνήσει και με τους αδελφούς της, να τους κάνει μετόχους ζωής αιωνιού. Έτσι λοιπόν πρέπει να πράξουμε κι εμείς, γεμίζοντας κατά το επιτρεπτό, το μέρος που δοξάζεται και διαμοιράζεται για όλους μας ο Χριστός, τις Εκκλησιές μας, προσερχόμενοι με τη θέληση εκείνης, εμπιστευόμενοι Αυτόν και μόνο κατά πάντα και δία πάντα, πληρούμενοι Θείας χαράς και χάριτος, κοινωνώντας μαζί Του και κατ’ επέκτασιν με όλους τους αδελφούς μας, όπως ακριβώς και εκείνη. Κατ’οίκων εκκλησία, κατ’ οίκων λατρεία και κοινωνία, είναι πολύ όμορφες εκφράσεις, μα εμπεριέχουν και μία αδυναμία, μία έλλειψη, ποια είναι αυτή; η λέξη «ΘΕΙΑ», Θεία Λατρεία, Θεία Λειτουργία, Θεία Ευχαριστία, που θα την ξαναβρούμε από την Κυριακή πάλι, σε ένα και μόνο μέρος, στους Ναούς. Εκεί για ακόμα μια φορά, ο Οικοδεσπότης Χριστός μας περιμένει, στρώνοντας την δική Του, ανυπέρβλητης αξίας τράπεζα, αγιάζοντάς μας με το ίδιο Του το Σώμα και Αίμα, εις άφεσην των δικών μας αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον. Δεν φοβόμαστε τον Χριστό, που ανά των αιώνων, ποτέ και κανείς, δεν έπαθε και δεν επετράπει, να πάθει κάτι κοινωνώντας Τον, μα τους ανθρώπους και δή, τους μη έχοντας ιδέα τι σημαίνει Μυστήριο, που θεωρούν, πως το να μετέχουμε των Θείων δωρεών βάζουμε σε κίνδυνο τη ζωή μας, ενώ στην ουσία και θυμηθείτε το, συμβαίνει το αντίθετο, εκείνοι κινδυνεύουν μένοντας στο σκοτάδι της ακοινωνησίας, που δυστυχώς θέλουν να βυθίσουν και εμάς· ενώ εμείς έχοντάς Τον ζώντα μέσα μας, θωρακιζόμαστε από κάθε τι κακό,προγευόμενοι του ακτίστου Φωτός της ατελευτήτου ζωής και Βασιλείας.
Αμήν.
Χριστός Ανέστη, Χρόνια πολλά

Πρεσβ. Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόπολεως
Δημητριάδος