Πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες «Αγιότητα χωρίς Διακρίσεις»

Spread the love

Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου
Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού

Κυριακή των Αγίων Πάντων, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, μία
εορτή ημερολογιακά μεταβαλλόμενη, και πάντα την Κυριακή
μετά την Αγία Πεντηκοστή, η οποία κλείνει τον κινητό κύκλο
των εορτών που άρχισε από την Κυριακή του Τελώνου και του
Φαρισαίου. Επίσης είναι η τελευταία Κυριακή του
Πεντηκοσταρίου, βιβλίου ψαλμάτων της περιόδου, το οποίο οι
ιεροψάλτες χρησιμοποιούν κατά την τέλεση των ακολουθιών
καθ’ όλο αυτό το διάστημα.
Διανύοντας λοιπόν, την κατανυκτική περίοδο, μέχρι του
πάθους, της ενδόξου Αναστάσεως του Κυρίου μας, της
Αναλήψεώς Του και τέλος της δωρεάς του Παρακλήτου, του
Αγίου και τελεταρχικού Πνεύματος, η Εκκλησία μας σήμερα,
εορτάζει και τιμά όλους ανεξαιρέτως τους Αγίους, γνωστούς
και άγνωστους, δείχνοντας μας τους καρπούς του Αγίου
Πνεύματος και κάτι ακόμα, πως καθένας από εμάς έχει το
δικαίωμα της Αγιότητας, παίρνοντας ως παράδειγμα όλους
αυτούς τους Αγίους, τους Προπάτορες, Πατριάρχες,
Αποστόλους, Μάρτυρες, Ιεράρχες, Ιερομάρτυρες, Οσίους,
Οσιομάρτυρες, Δικαίους, όπως επίσης τις Αγίες γυναίκες και
τους υπόλοιπους που ανέρχονται σε εκατομμύρια, αγνώστους
Αγίους.
Καλό είναι να γνωρίζουμε κάποια ιστορικά στοιχεία για την
εορτή και το πώς καθιερώθηκε, ώστε να μας μείνει στην
θύμησή μας αυτή η ημέρα και να μνημονεύουμε πάντες
Εκείνους που από την αφάνεια κέρδισαν με πολύ κόπο και
προσπάθεια την Βασιλεία του Θεού. Πρώτα απ’ όλα, η εορτή
θεσπίστηκε την εποχή του Βυζαντινού Αυτοκράτορος Λέοντος
του σοφού (866-912 μ.Χ.), και κατά τους πρώτους αιώνες
περιελάμβανε μόνο τους μάρτυρες των εν πάση τη Οικουμένη

κατά διαφόρους καιρούς, που μαρτύρησαν υπέρ του Σωτήρος
ημών Ιησού Χριστού. Χάνοντας όμως την γυναίκα του
Θεοφανώ και θέλοντας να κτίσει έναν μεγαλοπρεπή Ναό για
να τιμάται η ίδια, οι πατέρες τον συμβούλεψαν πως έπρεπε,
όπως και σήμερα για να τεκμηριωθεί η Αγιότητα κάποιου
ενάρετου ανθρώπου, να περάσουν αρκετά έτη, για να
μπορέσει να αποκτήσει το δικαίωμα αυτό και έτσι αποφάσισε
και αφιέρωσε το Ναό στη μνήμη Πάντων των Αγίων.
Ένας δεύτερος λόγος, είναι πως οι Άγιοι Πατέρες με την σοφία
που τους διακατείχε, θέλησαν να δείξουν αυτό που προ
είπαμε, ότι το Άγιο Πνεύμα διερχόμενο στον κόσμο, εξυψώνει
στον ουρανό τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, δίνοντάς του το
δικαίωμα της Αγιότητας που δεν κάνει διακρίσεις σε λίγους και
εκλεκτούς.
Και τέλος, ο τρίτος λόγος, είναι για να διδαχθούμε, ότι όλοι
αυτοί αγωνίστηκαν για έναν κοινό σκοπό και έναν κοινό στόχο,
τον Τριαδικό Θεό και αποτελούν μία Εκκλησία, για την οποία
μας παραδειγματίζουν όλους να αγωνιστούμε και να
φτάσουμε στην Θέωση, ανεβαίνοντας τα πνευματικά επίπεδα,
ενωμένοι πάντα, σαν ένα σώμα υγειές στο σύνολό του.
Αδελφοί, οι Άγιοι Πάντες, μηδενός εξαιρουμένου ήταν κι
αυτοί άνθρωποι σαν εμάς. Μην πιστεύετε πως ήταν τέλειοι ή
αναμάρτητοι, είχαν και εκείνοι πάθη, κάναν λάθη και
αμαρτήματα όπως όλοι. Τι ήταν όμως αυτό που τους ξεχώριζε;
Η μετάνοια, η ταπείνωση και κάτι ακόμα ο μεγάλος πόθος που
πύρσευε την καρδιά τους για το Χριστό. Κι εμείς, όπως και
εκείνοι, όσα λάθη και αν κάνουμε, αν κορωνίδα έχουμε το
Χριστό, θα μπορέσουμε να τα αφήσουμε πίσω, ελπίζοντας
πάντα στην φιλευσπλαχνία Του και την συγχωρητικότητά Του.
Οι Άγιοι που κατά καιρούς εμφανίζονται, και αναφερόμαστε
στους νεοφανείς, Παΐσιος, Ιάκωβος, Πορφύριος, Εφραίμ
Κατουνακιώτης, είναι η ζωντανή απόδειξη για εμάς, και τους
πολεμίους μας επίσης, πως άνθρωποι του αιώνα μας, που τους
είδαμε, τους ακούσαμε, τους αγγίξαμε, χάριν του Αγίου
Πνεύματος, Αγίασαν και ο Θεός μας τους αποκαλύπτει, όχι

γιατί χρειάζονται την τιμή μας, να δοξασθούν από τους
ανθρώπους, άλλωστε όλοι αυτοί επιθυμούσαν την αφάνεια,
αλλά για να ενδυναμωθούμε εμείς και να ενισχυθεί η πίστη
μας, κόντρα στην απιστία που κυριαρχεί στην εποχή μας.
Δυστυχώς, υπάρχουν αδελφοί μας Χριστιανοί, κατά τον τίτλο
μόνο, οι οποίοι αμφιβάλλουν για την Μία Αγία Καθολική και
Αποστολική Εκκλησία, της οποίας είμαστε μέλη και πρέπει να
είμαστε υπερήφανοι, διότι η Ορθοδοξία μας, είναι ζωντανή και
θα παραμείνει έως τέλους.
Η Αγιότητα, ανθούσε και ανθεί, δεν θα πάψουν ποτέ να
υπάρχουν Άγιοι οι οποίοι είναι πρεσβευτές και μεσίτες μας στο
θρόνο του Χριστού. Ποτέ δεν ξέρουμε που κρύβεται, γι’ αυτό
όπως λένε και οι Άγιοι Πατέρες, κατά τη Δευτέρα Παρουσία,
θα έχουμε πολλές εκπλήξεις, εννοώντας πως πολλούς που εδώ
στην επίγεια ζωή δεν μας ‘’γέμιζαν το μάτι’’, ας μας επιτραπεί
η έκφραση, και τους θεωρούσαμε τελευταίους, στον
παράδεισο θα είναι πρώτοι και προνομιούχοι.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν κι εμείς, ο καθένας μας ξεχωριστά,
να αποτελέσει μία από αυτές τις εκπλήξεις, κάνοντας τους
εαυτούς μας δοχεία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος,
παραμερίζοντας τους κακούς μας εαυτούς, αγωνιζόμενοι σ’
ένα κοινό στάδιο αρετών προς δόξα της Αγίας Ομοουσίου,
Ζωοποιού και Αδιαιρέτου Τριάδος.
Αμήν.

Χρόνια Πολλά και ευλογημένα