Η τιμία κάρα του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου στην Παναγία Δοβρά (ΦΩΤΟ)

Την Τρίτη 21 Δεκεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Με την ευκαιρία της πρόσφατης εορτής του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, τέθηκε σε προσκύνηση η τιμία κάρα του Αγίου και το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά που αποθησαυρίζονται στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά.

Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, την αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἀπόψε ἔχουμε τήν εὐλογία καί τή χάρη νά προσκυνοῦμε ἐκτός ἀπό τό ἱερό λείψανο τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως, τοῦ ἰατροῦ καί θαυματουργοῦ, καί τή σεπτή καί χαριτόβρυτο κάρα τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἑόρτασε κατά τή χθεσινή ἡμέρα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλη­σία.

Καί εἶναι ἰδιαίτερη εὐλογία νά τούς τιμοῦμε ἀπόψε μαζί τούς δύο μεγάλους αὐτούς ἱεράρχες τῆς Ἐκ­κλησίας μας, οἱ ὁποῖοι μπορεῖ νά ἔζησαν σέ ἐντελῶς διαφορετικές ἐποχές καί σέ ἐντελῶς διαφορε­τι­κούς τόπους, διακόνησαν ὅμως καί οἱ δύο τόν Χριστό καί τούς ἀν­θρώ­πους μέ ζῆλο καί αὐταπάρνηση καί ὑπέμει­ναν μέ καρτερία τό μαρτύ­ριο γιά τήν πίστη καί τήν ἀγάπη στόν Χριστό.

Ὁ ἕνας, ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, ἀντιμε­τώπισε τά ἄγρια θηρία καί ἔχυσε τό αἷμα του γιά τόν Χριστό. Ὁ ἄλλος, ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὑπέμεινε ἕνα μα­κρο­χρόνιο μαρτύριο, μέ διωγμούς, μέ φυλακίσεις, μέ ἐξορίες καί βα­σανιστήρια. Κανείς ἀπό τούς δύο δέν ὑποχώρησε, κανείς δέν προτί­μη­σε νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, γιά νά σώσει τόν ἑαυτό του. Γιατί καί οἱ δύο ὄχι μόνο δέν ἤθελαν νά χωρι­σθοῦν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί πίστευαν ὅτι ἡ ζωή τους στή γῆ εἶναι ζωή μέ τόν Χριστό καί τό μαρτύριο θά τούς φέρει πιό κο­ντά καί θά τούς ἑνώσει μέ Αὐτόν πού ἀγαποῦσαν, μέ Αὐτόν στόν ὁποῖο εἶχαν ἀφιερώσει καί τήν ψυ­χή τους καί τή ζωή τους.

Αὐτή τή βεβαιότητα βλέπουμε νά διατυπώνει μέ ἔμφαση στήν ἐπι­στο­λή του πρός τούς χριστιανούς τῆς Ρώμης ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεο­φόρος, ζητώντας νά προσεύχονται γι᾽ αὐτόν, ἐνῶ βαδίζει πρός τό μαρ­τύριο, γιά νά μήν λέγει μόνο ὅτι εἶναι χριστιανός, ἀλλά καί γιά νά ἀπο­δει­χθεῖ τήν κρίσιμη ὥρα ἀλη­θινός μαθητής τοῦ Χριστοῦ.

Τούς παρακαλεῖ ὅμως ἀκόμη νά μήν ἐπιδιώξουν νά τόν ἀπαλλά­ξουν ἀπό τό μαρτύριο. «Ἄφετέ με θη­ρίων εἶναι βοράν, δι᾽ ὧν ἔνεστιν Θεοῦ ἐπιτυχεῖν». Ἀφῆστε με, γρά­φει, νά γίνω βορά τῶν θηρίων, διά τῶν ὁποίων θά μπορέσω νά κερδί­σω τόν Θεό. «Σῖτός εἰμι Θεοῦ καί δι᾽ ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα κα­­θα­ρός ἄρτος εὑρεθῶ τοῦ Χρι­στοῦ». Εἶμαι σιτάρι τοῦ Θεοῦ, συνε­χίζει, πού μέ ἀλέθουν τά δόντια τῶν θηρίων, γιά νά βρεθῶ καθαρός ἄρτος τοῦ Χριστοῦ. «Σέ τίποτε δέν μέ ὠφελεῖ οὔτε ὁ κόσμος ὁλόκλη­ρος, οὔτε οἱ βασιλεῖες τοῦ αἰῶνος τούτου. Εἶναι προτιμότερο νά πε­θά­νω γιά τόν Χριστό, παρά νά βα­σι­λεύσω στά πέρατα τῆς γῆς. Ἐκεῖ­νον ζητῶ, πού πέθανε γιά χάρη μας. Ἐκεῖνον θέλω, πού ἀναστή­θη­κε γιά μᾶς. Ἐπιτρέψτε μου», συ­νε­χίζει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος στήν ἐπιστο­λή του, «νά γίνω μιμητής τοῦ πά­θους τοῦ Θεοῦ μου».

Αὐτά τά λόγια εἶναι ἀπόδειξη τῆς μεγάλης ἀγάπης πού εἶχε ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος γιά τόν Χριστό, ὥστε τόν ἐπιθυμοῦσε καί τόν ἐπεδίωκε πάνω ἀπό ὅλα τά ἐγκόσμια, πάνω καί ἀπό τήν ἴδια του τή ζωή.

Καί δέν τά ἔλεγε μόνο αὐτά, τά ἔκανε καί πρά­ξη στή ζωή του, τά ἔκανε πράξη μέ τό μαρτύριό του καί τή θυσία του γιά χάρη τοῦ Χρι­στοῦ. Μαρτύρησε, θυσιάστηκε, ὄχι γιατί δέν ἀγαποῦσε τή ζωή του, ὄχι δέν ἀγαποῦσε τούς ἀνθρώπους, ἀλ­λά γιατί ἀγαποῦσε περισσότερο ἀπό ὅλους καί ἀπό ὅλα τόν Θεό, καί ἤξερε ὅτι καί ἡ ζωή καί ἡ ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων ἔχει ἕνα ὅριο, ἔχει ἕνα τέλος, ἐνῶ ἡ ζωή κοντά στόν Χριστό, ἡ ζωή μέ τόν Χριστό εἶναι ἀτελεύτητη καί αἰώνια.

Αὐτή τήν ἀλήθεια ὑπενθυμίζει καί σέ μᾶς ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεο­φό­ρος, ὄχι καλώντας μας νά πεθά­νουμε γιά τόν Χριστό, ἀλλά καλώ­ντας μας νά δείξουμε καί ἐμεῖς τήν ἀγάπη μας, θέτοντας τή δική του ἀγάπη, θέτοντας τή σχέση μας μέ τόν Χριστό, πάνω ἀπό τά μικρά καί τά καθημερινά πού μπορεῖ νά μᾶς παρασύρουν, πάνω ἀπό τίς ἀδυνα­μίες καί τά πάθη μας πού μπορεῖ νά μᾶς ἀπομακρύνουν, πάνω ἀπό τίς δικαιολογίες καί τίς προφάσεις πού μᾶς κρατοῦν μακριά του.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ