Εκκλησία «Οργανισμός» Κοσμικός και Υπερκόσμιος
Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου
Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού
Ένας ζωντανός οργανισμός εδώ και δύο χιλιάδες έτη,
αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, είναι η Εκκλησία μας, που ο ίδιος
ο Χριστός μας παρέδωσε και από τότε έως και σήμερα, παρά
τις δυσκολίες, υφίσταται και παραμένει ζώσα έως της
Δευτέρας και Ενδόξου Αυτού παρουσίας.
Σαν οργανισμό λοιπόν, μπορούμε να της προσδώσουμε και
τις δύο έννοιες-ιδιότητες του όρου. Πρώτον, της βιολογικής
έννοιας, που αναφέρεται στις ιδιότητες της ζωής που φέρει
κάθε ον και αποτελείται από δύο στοιχεία ή και περισσότερα,
τα οποία έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και λειτουργίες
κι αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους. Λέμε, η Εκκλησία είναι
ζωντανή διότι αποτελείται από τον αρχηγό αυτής, τον Κύριόν
μας και εν συνακολουθία από όλους εμάς, όπου καθένας
ξεχωριστά και στο σύνολο ενιαία, δημιουργούμε ένα ζωντανό
πυρήνα, οργανισμό. Αυτό σημαίνει άλλωστε και Εκκλησία,
κοινωνία προσώπων. Βλέπετε, εάν δεν υπάρχει ένας πιστός,
Θεία Λειτουργία δεν μπορεί να τελεστεί μόνο υπάρχοντος του
ιερέως, διότι κοινωνία-επικοινωνία δεν υφίσταται από ένα και
μόνο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να διασπάται το όλον του
οργανισμού και να μην καθίσταται λειτουργικός. Εν συνεχεία,
η δεύτερη ιδιότητα, που της προσδίδουμε, αναφέρεται στην
κοινωνική διάσταση του οργανισμού. Δηλαδή, μιας ομάδας
ανθρώπων, με έναν ή περισσότερους κοινούς σκοπούς και
στόχους, όπως οικολογικούς, πολιτικούς και συγκεκριμένα
στην περίπτωσή μας θρησκευτικούς · εστιάζοντας στην
σημασία της αλληλεγγύης, της προνοίας και της βοηθείας. Για
παράδειγμα, βλέπετε κάθε τόσο ζητούμε χρήματα ή υλικά
αγαθά, όπως τρόφιμα, είδη ένδυσης, για εμπερίστατους
αδελφούς μας, για τα συσσίτια των απόρων ή για οποιαδήποτε
άλλη προκύπτουσα ανάγκη, πολλές φορές μάλιστα,
ανεξαρτήτου θρησκεύματος ή εθνικότητος αυτών, πάντα όμως
μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Μετά λοιπόν την ίδρυση της Εκκλησίας μας, όλη αυτή η
συγκρότηση και διατήρηση αυτού του ζωντανού οργανισμού,
επετεύχθη, χάριν των φωτισμένων Αγίων Πατέρων μας που
υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Κάποιους από αυτούς
εορτάζουμε σήμερα και συγκεκριμένα τους 318 Πατέρες, που
συγκρότησαν την Α’ Οικουμενική Σύνοδο στην Νίκαια της
Βιθυνίας το 325 μ.Χ., υπό του Μεγάλου Κωνσταντίνου,
διάρκειας τρεισήμισι ετών. Ορισμένες απ’ τις μεγάλες μορφές
της Συνόδου ήταν, ο Μέγας Αθανάσιος, ο Άγιος Ευστάθιος
Αντιοχείας, ο Άγιος Σπυρίδων, ο Άγιος Νικόλαος κ.α.
Καταδίκασε τον Άρειο και τον Αρειανισμό, διατύπωσε
δογματικούς όρους, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα διά το
δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, τον Κύριόν μας Ιησού
Χριστό, ως ομοούσιον τω Θεώ Πατρί και συνέταξε τα πρώτα
επτά άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως, το γνωστό σε όλους
μας σήμερα «Πιστεύω». Επιπλέον εκτός των είκοσι ιερών
κανόνων που θεσπίστηκαν, καθορίστηκε η κοινή ημέρα
εορτασμού του Πάσχα. Μετά το πέρας των εργασιών, όλα
αυτά συνυπογράφησαν από όλους τους μετέχοντες, που
ξεπερνούσαν κατά πολύ τον αριθμό των 318, αφού και εκείνοι
συνοδευόταν από άλλους κατώτερους κληρικούς.
Φανταστείτε λοιπόν τον κόπο όλων αυτών των ανθρώπων
για να μπορέσουν έστω να παρευρεθούν εκεί, τα πολυήμερα
ταξίδια, τις αντίξοες συνθήκες, όπως ακόμα και τις διαφορές
των απόψεων μεταξύ των, που μας διδάσκει για ακόμη μια
φορά, το ότι ο Χριστός πάντα εποπτεύει και διαμέσου του
Αγίου Πνεύματος χαρίζει κάτι πολύ σημαντικό και για εμάς
σήμερα· τι; Την ενότητα. Όπου υπάρχει ενότητα, παρά τις
διαφορές, θα βρεθεί στο τέλος μία λύση, εκ του Θεού
εκπορευόμενη.
Αδελφοί, να παραδειγματιστούμε από αυτούς τους Αγίους
Πατέρες που σήμερα εορτάζουμε, κάνοντας δύο πράγματα. Το
πρώτο, να είμαστε μέτοχοι του οργανισμού της Εκκλησίας μας
και βιολογικά, μετέχοντας ενεργά σε όλες τις μυστηριακές
πράξεις, διότι χωρίς αυτές, μακρυά από αυτές, δεν υπάρχει
ζωή, κατά Χριστόν ζωή, αλλά και κοινωνικά, έχοντας ενεργό
ρόλο και στην λειτουργική διάρθρωση των Ναών μας,
ενοριακά, όπου ο καθένας ανήκει. Δεν είναι μόνο οι ιερείς
υπεύθυνοι αλλά όλοι μπορούμε να γίνουμε συνυπεύθυνοι και
να βοηθούμε σε όποια ανάγκη προκύπτει, ανάλογα με τα
τάλαντα που μας έχουν χαρισθεί, ( π.χ. επίτροποι,
καθαριότητα, έρανος αγάπης, σπίτια γαλήνης κ.α.). Το
δεύτερο, να διατηρήσουμε όπως οι Άγιοι Πατέρες μας, πέρα
των όποιων διαφορετικών απόψεών μας, την ενότητα μεταξύ
μας. Πολλές φορές να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να
ξανασκεφτόμαστε και την δική μας συμπεριφορά, κάνοντας
καλούς και αγαθούς λογισμούς, δημιουργώντας ένα
εργοστάσιο καλών λογισμών μέσα μας, όπως μας προέτρεπε
και ο σύγχρονος Άγιος, Γέροντας Παΐσιος για τους αδελφούς
μας, ώστε να μην υπάρχει διάσπαση και εν τέλει ρήξη.
Αδελφοί, είμαστε όλοι στελέχη ενός οργανισμού, ανείπωτης
σημασίας και αξίας, με πρόεδρο τον ίδιο τον Χριστό. Ας
στρέφουμε το βλέμμα μας, στα όποια προβλήματα και
δυσκολίες υπάρχουν και που πάντα θα υπάρχουν, λόγω της
ζωτικότητας και πολυμορφικότητας των χαρακτήρων μας, σε
Εκείνον και τότε δεν θα μπορέσει κανείς και ποτέ να βλάψει
και να πτωχεύσει αυτόν τον ζωηφόρο, κοσμικό και υπερκόσμιο
οργανισμό, την Εκκλησία μας, που έχει ως κύριους κανόνες και
άξονες λειτουργίας της, την αγάπη, που μέσω αυτής απορρέει
η ενότητα, με τελικό αποτέλεσμα, την προσφορά στους ψυχικά
και σωματικά πονεμένους αδελφούς μας.
Αμήν.