Ο Μητροπολίτης Ιερισσού στον Ι. Ναό Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Ουρανούπολης
Τήν Κυριακή 21η Αὐγούστου τ.ἔ. ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονό του π. Νικόλαο Τσεπίση ἐπισκέφθηκε τόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Οὐρανουπόλεως καί προέστη τῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας ἐπί τῇ τελέσει τοῦ 40θήμερου Μνημοσύνου τοῦ ἀειμνήστου Γεωργίου Χρυσοστομάκη, ἐκλεκτοῦ πνευματικοῦ τέκνου τῆς Ἐνορίας πού χτυπήθηκε ἀπό βαρυτάτη ἀσθένεια καί ὑπέφερε μέ μοναδική ὀρθόδοξη χριστιανική καρτερικότητα τόν πειρασμό καί τή δοκιμασία πού τοῦ δόθηκε στή σάρκα κατά τήν ἐπίγεια ζωή του.
Ὁ Λαός τῆς Οὐρανουπόλεως μέ ἐπικεφαλῆς τόν καλό του Ἐφημέριο Αἰδ. π. Γεώργιο Κυριάκου, προσῆλθε ὁμαδικῶς στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη καί τήν προσευχή τῆς Ἐκκλησίας γιά τό τέκνο της Γεώργιο, ἐνῶ τά ἱερά Ἀναλόγια πέραν τῶν τοπικῶν Ἱεροψαλτῶν κ.κ. Ἰωσήφ Λεμονιάδη, Σταύρου Ἀρβανίτη καί τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Ἰσαακίδη, ἀποδήμου ἀδελφοῦ ἐκ Λονδίνου, ἐκόσμησαν ἐξ Ἁγίου Ὄρους- καί μάλιστα ἀπό τή Νέα Σκήτη- ὁ Γέροντας Δαμασκηνός καί οἱ συνοδοί του Ἱερομόναχος Θεοδόσιος καί Μοναχός Μάξιμος. Στό Ἱερό Βῆμα συμπροσευχόμενος παρέστη ὁ Ἱερομόναχος Γρηγόριος, ἐκπρόσωπος τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, κ. Χριστοφόρου.
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του ἀνεφέρθη κατ’ ἀρχάς στό πρόσωπο τοῦ ἀειμνήστου Γεωργίου, ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ ὁποίου ἐτελέσθη τό Ἱερό Μνημόσυνο. Ἀνεχώρησε γιά τόν οὐρανό σέ ἡλικία 49 ἐτῶν πληγείς ἀπό βαρυτάτη ἀσθένεια, τήν ὁποία ἐθεώρησε καί ἐμέτρησε ὡς ἐπίσκεψη Θεοῦ γιά τήν τελείωσή του. Χαρακτηριστικά, μέχρι τελευταίας στιγμῆς ἐδήλωνε: «Ὅ,τι θέλει ὁ Θεός νά γίνη, τό θέλημά Του νά γίνη!». Χαρακτηριστική ἦταν ἡ ὑπομονή ἀπέναντι στούς φοβερούς πόνους πού ὑπέφερε καί γιά τούς ὁποίους οὐδέποτε ἐξέφρασε παράπονο. Ὄντως, ἦταν ἄνθρωπος τῆς Πίστεως, πνευματικός ἄνθρωπος!
Τό γεγονός αὐτό συνέδεσε ὁ ὁμιλητής μέ τήν Κυριακή Ι΄ Ματθαίου (Ματθ. ιζ΄ 14-23), ὅπου ὁ Κύριος χάρισε θαυματουργικῶς- κατά τήν Εὐαγγελική Περικοπή- τήν ὑγιεία στόν σεληνιαζόμενο νέο πού συνταρασσόταν ἀπό δαιμόνιο. Στάθηκε μάλιστα ὁ Μητροπολίτης στή φράση τοῦ Κυρίου πρός τούς Μαθητές Του, μᾶλλον δέ στήν ἀποστομωτική ἀπάντησή Του στό παράπονό τους γιατί Ἐκεῖνοι δεν μπόρεσαν νά προσφέρουν τήν πολυπόθητη ἴαση στό παιδί: «Ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ καί μεταβήσεται…» (Ματθ. ιζ΄ 20), δηλαδή, “Ἄν ἔχετε πίστη σάν τόν σπόρο τοῦ σιναπιοῦ, μπορεῖτε νά πῆτε στό βουνό αὐτό, κινήσου ἀπό ἐδῶ καί πήγαινε ἐκεῖ, καί αὐτό θά πάη…”!
Ὁ λόγος, λοιπόν, γιά τόν χαριτωμένο ἄνθρωπο τῆς Πίστεως, τόν ἁγιοτριαδικά ἀνακαινισμένο καί λουσμένο μέσα στήν ἀκτινοβολία τοῦ δοξασμένου Χριστοῦ μας. Πρόκειται γιά τόν ἄνθρωπο τόν Πνευματοφόρο, γιά τόν ὁποῖο ἡ Πίστη δέν εἶναι μιά λεπτομέρεια, δέν εἶναι ἁπλῶς ὑπαρξιακός χρωματισμός, ἀλλά εἶναι ἕνα βίωμα καί μιά ἐμπειρία ἀχώριστα προσωπική καί ὀντολογική, πού συνιστᾶ τόν λόγο, τό “τέλος” τῆς ὑπάρξεώς του. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος, γέννημα τοῦ Χριστοῦ μας, συνιστᾶ ζωντανό θαῦμα, γιατί βλέπεις- μέ τή Χάρη Ἐκείνου- νά ’χη τή δύναμη να λέη, ἀκόμα καί στά βουνά, πηγαίνετε ἀπ’ ἐδῶ ἐκεῖ, καί αὐτά νά ὑπακούουν καί νά μετακινοῦνται. Εἶναι τό δῶρο τοῦ Κυρίου σέ ὅσους ἔχουν πίστη μέσα τους ὡς “κόκκον σινάπεως”, εἶναι ἕνα κομμάτι γῆς μεταμορφωμένο σέ οὐράνιο ἄνθος «καί στ’ ἄνθος κρυμμένη μέλισσα ὁ Θεός»! (Β. Μουστάκης)
Ἡ Πίστη σήμερα, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, προβάλλει σάν τό πολυτιμότερο ἐφόδιο γιά τόν ἄνθρωπο τῶν κοσμικῶν ἐξερευνήσεων, τόν ἐραστή τοῦ ὀρθολογισμοῦ καί δημιουργό μιᾶς ὄντως ἀπρόσωπης- συχά καί ἀπάνθρωπης- τεχνολογίας. Εἶναι ἡ δύναμη πού μπορεῖ καί διαποτίζει ὅλες τίς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς, ἐμπνέει καί οἰστρηλατεῖ τήν ψυχή· ἡ δύναμη πού ἀνακουφίζει τό λογικό σάν στέκεται ἐνεό μπροστά στό φάσμα τοῦ θανάτου, ἀπαντώντας δυναμικά στά μεταφυσικά ἐρωτήματα τῆς καρδιᾶς, καί κυρίως εἶναι τό τεῖχος πού προστατεύει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἀπ’ τό κενό πού γεννοῦν ἡ κυριαρχία τοῦ ἐνστίκτου καί ἡ ἀκαμψία- ἀταξία τῆς ψυχρῆς λογικῆς.
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος διευκρινίζοντας: «Ὅταν μιλάη βέβαια ἡ Ὀρθοδοξία γιά τήν Πίστη, δέν ἐννοεῖ κάποιες θρησκευτικές πεποιθήσεις ἤ γνώσεις ἤ κάποια μεταφυσική ἰδεολογία. Μιλάει γιά τό ὑπαρξιακό καί ὀντολογικό ἐκεῖνο καθολικό γεγονός, γιά τή δυνατότητα σχέσεως κοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. “Ἡ Πίστη εἶναι μιά δύναμη πού φέρνει σέ σχέση, ἤ μιά σχέση πού πραγματοποιεῖ τήν ὑπέρ φύση ἄμεση καί τέλεια ἕνωση τοῦ πιστεύοντος μέ τόν πιστευόμενο Θεό… Εἶναι μιά ὑπερφυσική σχέση, μέ τήν ὁποία ἑνωνόμαστε μέ τόν Θεό μέ τρόπο ἄγνωστο καί χωρίς ἀποδείξεις σέ μιά ἕνωση πού ξεπερνᾶ τή νόηση” (Ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής). Νά γιατί στόν Πατερικό καί Φιλοκαλικό κυρίως χῶρο ἡ Πίστη παίρνει κυρίως χαρακτήρα δυναμικό καί δημιουργικό. Δέν ταυτίζεται μέ μιά “καθώς πρέπει” φιλολογία, οὔτε μέ μιά ἀνώδυνη ὁμολογία· ἀλλά κυρίως ἐκδηλώνεται ὡς κατάφαση στίς ἀρετές, ὡς ἁγιοζωή καί πραγμάτωση τοῦ ἁγιοτριαδικοῦ τρόπου ζωῆς. Ὅποιος πιστεύει, λοιπόν, στόν Θεό καί ἀγαπάει τόν Θεό, αὐτός καί γνήσια πιστεύει καί μέ ὁσιότητα ἐπιτελεῖ τά ἔργα τῆς Πίστεως!».
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ