ΣΕΙΣΜΌΣ ΜΈΓΑΣ

« Καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ.

ἦν δὲ ἡ ἰδέα αὐτοῦ ὡς ἀστραπὴ καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών.»

 Ματθ. ΚΗ'(28) 1-20

«Και ιδού, έγινε σεισμός μεγάλος. Γιατί άγγελος Κυρίου, αφού κατέβηκε από τον ουρανό και πλησίασε, κύλησε μακριά το λίθο και καθόταν πάνω του

και ήταν η όψη του σαν αστραπή και το ένδυμά του λευκό σαν χιόνι.»

   Με αυτόν τον τρόπο,αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ακούμε το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, κατά την τέλεση του εσπερινού μετά της Θείας Λειτουργίας, του εν Αγιοις  πατρός ημών Βασιλείου του Μεγάλου, αρχιεπισκόπου Καισαρείας, τον Ευαγγελιστή Ματθαίο,  να μας περιγράφει  το πως συνέβη το μεγάλο αυτό γεγονός, της Αναστάσεως του Κυρίου μας.

   Είναι η γνωστή σε όλους μας πρώτη Ανάσταση, κατά την οποία, μετά την κάθοδο στον Άδη, την κατάργηση και την θριαμβευτική νίκη, του Βασιλέως της Δόξης Χριστού, είχε φτάσει η ώρα να γίνει γνωστό στην άπασα κτίσιν, πως το πένθος τελείωσε, η θλίψη   μετατράπηκε σε χαρά και ο μέχρι χθες, φτωχός ξυλουργός, ο Ναζωραίος, ο ξένος και ο πλάνος, όπως ακούσαμε να τον αποκαλούν οι αγνώμονες Ιουδαίοι, ήταν όντως ο Μεσσίας, ο Βασιλεύς των βασιλέων, ο Βασίλευς  του σύμπαντος κόσμου και όχι των βασιλείων του αιώνος τούτου του απατεώνος, της ύλης και της καταδυνάστευσης.

   Βλέπουμε διά  της περιγραφής και της ακροάσεως των  αναγνωσμάτων, πως  άπασα η φύσης υποκλίνεται  μπροστά Του, σκότος εγένετο  από τη στιγμή που τον σταύρωσαν και παρέδωσε το πνεύμα Του, σεισμός μέγας κατακεραύνωσε το Ναό και το καταπέτασμα αυτού,  σεισμός και τώρα, μα διαφορετικός, σεισμός που έφερε τον άγγελο για να μετακινήσει τον γιγαντιαίο λίθο του μνημείου και ήταν η όψη του σαν αστραπή και τα ενδύματά του λευκά σαν το χιόνι.

   Θέλοντας να δείξει την μεγάλη δύναμή Του,  δύναμη όμως όχι του μεγάλου βασιλέως που θέλει να τον υπηρετούν διατάζοντας,  μα δύναμη  με αγαπητική διάθεση διακονίας,  προσφοράς και ταπεινώσεως, την οποία και Εκείνος ο ίδιος μας  προτρέπει να έχουμε εάν θέλουμε να του ομοιάσουμε και να γίνουμε μέτοχοι και συμμέτοχοι  της Βασιλείας Του, της αιωνιού «ὁ πρῶτος οὖν ὑμῶν, ἔστω πάντων διάκονος».

   Αδελφοί, τούτη η  Ανάσταση που είναι κάτι ξένο και πρωτόγνωρο για εμάς, αλλιώς είχαμε μάθει να εορτάζουμε αυτή την κορωνίδα των εορτών,  το κραταίωμα της πίστεώς μας, θα γίνει, ενός είδους διαλογή των ανθρώπων και ειδικά ημών των Χριστιανών, διότι θα καταλάβουμε, αν τελικά η πίστη μας, έχει βάσεις και θεμέλια σωστά και κραταιά, ώστε πάνω σε αυτήν να μπορέσουμε να στηριχτούμε και να πορευθούμε σε Αναστάσιμη πορεία ζωής.

   Ένα είναι το βασικό και κύριο μέλημά μας, ο Χριστός,  ο Χριστός  να είναι κυρίαρχος, κατέχοντας  την πρωτοκαθεδρία στην καρδιά μας. Δίνοντάς Του την θέση αυτή,  απαλλασσόμεθα από κάθε ψυχικό πόνο, ασθένεια και θλίψη, από κάθε μορφή φιλαυτίας και γινόμεθα  πλήρη δοχεία της χάριτός Του, έχοντας όλες τις αρετές που πρέπει να μας διακρίνουν σαν μαθητές Του και να μας διακατέχουν αυτή την περίοδο,  την Υπομονή, την Επιμονή, και  την Αγάπη, αρετές που τις διδαχτήκαμε από Εκείνον, καθ όλην την επίγειον πορεία της ζωής Του, από τους διωγμούς, τον εξευτελισμό, τον βασανισμό, μέχρι και τον πιο ντροπιαστικό θάνατο της εποχής εκείνης, τον Σταυρό, που όμως για εμάς έγινε σύμβολο και δίοδος σωτηρίας, καταλήγοντας στη σωτήριο δωρεά της Βασιλείας των ουρανών, διά της  Αναστάσεώς Του.

Αμήν           

Χριστός Ανέστη, Χρόνια πολλά

Πρεσβ. Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόπολεως Δημητριάδος