Σε ποια αυλή αυλίζεσθε;

(90 ος Ψαλμός)

Δύο οι αυλές, η αυλή της Γνώσης και η αυλή της άγνοιας. Εν αρχή η αυλή της Γνώσης, μόνη
της αυλίζεται (η Απόλυτη Γνώση) εντός του άπειρου ασύλληπτου χάους. Ατέλειωτη,
ασύλληπτη διάβα. Διαβαίνει τον άπειρο ασύλληπτο χώρο. Τον πληρώνει με την Άπειρη Θεία
Δόξα της. Φως σκορπά και αφήνει. Με τη σιγή διασκέδαζε η Φοβερή Ματιά της. Άπειρη
ασύλληπτη ιδιότητα, από όπου περνά αφήνει Φως, αφήνει τη Θεία Δόξα της και κατακλύζει
το άπειρο, η Άπειρη Ακεραιότητά της πανταχού παρών. Ασύλληπτη ιδιότητα για τα μη
ομοούσια και ασύλληπτη διότι εκεί δεν ισχύουν οι φυσικοί νόμοι. Εκεί το δημιουργικό
παράλογο (το ανανεούμενο θαύμα), εκεί η λογική δεν έχει δράσει διότι η λογική δρα επί των
φυσικών νόμων. Λογική, η αντιληπτή ιδιότητα για τα μη ομοούσια. Λογική, ο κρίκος
σύνδεσης μεταξύ του κατανοητού και εξερευνήσιμου θείου πλάνου, με τον ανεξερεύνητο
Δημιουργό του θείου πλάνου.
Σιγή, προβληματισμός του Ανεξερεύνητου Ασύλληπτου Άπειρου Όντος. Προβληματισμός
διότι δεν διαιρείται, και όμως πρέπει να δημιουργήσει πνοάς (πνεύματα) μη ομοούσια διότι
δεν διαιρείται, για να μπορεί να προσφέρει στις κτιστές θείες πνοές την δωρεά της
Ασύλληπτης Ανανενούμενης Ωραιότητας. Προσφορά, αγαλλίαση του Πατρογόνου Θείου
Ερωτικού Συναισθήματος. Προσφορά αγαλλίασης, προσφέρει και αγάλλεται, προσφέρει την
ανερμήνευτη για τα μη ομοούσια κτιστά, την Ασύλληπτη Θεία Ανανεούμενη Αιωνίως
Ωραιότητα. Προβληματισμός μεταξύ Θείου Ερωτικού Συναισθήματος και Απόλυτης Θείας
Δικαιοσύνης, διότι επί της αρμονίας της (Άπειρης Γνώσης), τα πάντα επαφίενται, δηλαδή τα
πάντα επαφίενται εκεί που το Θείο Δίκαιο είναι ανενεργό.
Επομένως, το πλάνο της δημιουργίας του Θείου Ερωτικού Συναισθήματος εκεί πρέπει να
στηρίζεται, δηλαδή το ξεκίνημα του θείου δημιουργικού πλάνου πρέπει να στηρίζεται στο
Ανενεργό Δίκαιο. Και Ανενεργό Δίκαιο διότι αν το μη ομοούσιο κτιστό χαθεί, να μπορεί
μετά την ενεργοποίηση του Δικαίου να βρει πάλι τον χαμένο δρόμο του, να τον βρει
εξερευνώντας με τη λογική διότι από δικό του λάθος δημιουργήθηκε η αταξία,

2

δημιουργήθηκε από το μη ομοούσιο κτιστό και εξαιτίας του εχάθη από τον χώρο του η
αρμονία. Το κενό που άφησε η αρμονία το κατέκτησε η ταραχή η οποία ανάγκασε την
ενεργοποίηση της Δικαιοσύνης, και καταραμένος αυτός που την ενεργοποίησε.
Η θεία ευταξία, η κατανοητή θεία ευταξία και στα μη ομοούσια, διότι αν τα μη ομοούσια δεν
ήσαν προικισμένα (δομημένα) να κατανοούν την ευταξία και το πλάνο της Θείας ευταξίας,
δεν θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί το Θείο Δίκαιο, πιο συγκεκριμένα δεν θα είχε δικαίωμα το
Θείο Δίκαιο επί της αταξίας. Η Θεία υποδομή της Θείας Πανσοφίας χώρεσε, μετά την πτώση,
και εθάφθη η τελειότητα, το ακέραιο, το παρθένο εντός της υποδομής του υποσυνείδητου.
Διότι εάν η τελειότητα δεν ήτο θαμμένη στο υποσυνείδητο, δεν θα μπορούσε να γίνει θαύμα,
ούτε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το Θείο Έλεος από το Θείο Δίκαιο. Η προγνωρίζουσα
τα πάντα Θεία Πανσοφία φρόντισε για τα πάντα, και αυτό θα αποδειχθεί από τον
αδιαμαρτύρητο αμαρτωλό μετά την τελική του καταδίκη, αδιαμαρτύρητο διότι δεν φρόντισε
για το ένδυμα γάμου. Και έχει αποδειχθεί και από την αδιαμαρτύρητη ήττα του
κοσμοκράτορα εωσφόρου, ήττα από την άρση της κατάρας από τον Ναζωραίο επί του
Σταυρού. Κατάρα που ο εωσφόρος δημιούργησε ενεργοποιώντας τον νόμο. Βλέπετε το
στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου του μεγάλου Αρχιστράτηγου Μιχαήλ.
Και πού ήτο η αταξία αφού τώρα είναι κατανοητή και ψηλαφήσιμη και καταδιωκόμενη από
τον έμφυτο νόμο της συνείδησης, τον διώκτη του λάθους; (Βλέπετε και Ερινύες.) Και ήτο και
είναι άτακτη, δηλαδή αδυνατεί να μπει σε τάξη; Είναι εντός του απόλυτου χάους, του
απόλυτου σκουπιδοφάγου κενού, εντός του αντίβαρου της υλικής δημιουργίας το
δημιουργηθέν από τη Θεία Πανσοφία. Και τι λείπει στο απόλυτο κενό, το μόνιμα
επιδεινούμενο από τον χρόνο-κρόνο; Λείπει η Θεία Νοήμων Ενέργεια, η οποία
απελευθερώνοντας από το απόλυτο κενό το αρχέγονο υλικό, το βάζει σε τάξη,
απελευθερώνονται παράλληλα επί του παρθένου άτακτου, οι άτακτοι φυσικοί νόμοι. Και έτσι
έχουμε τη δημιουργία της λογικής, της δυνάμενης να εξερευνήσει τους φυσικούς νόμους και
δυνάμενης διότι η ανθρώπινη νόηση είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση του Τριαδικού Θεού,
δηλαδή το μη ομοούσιο κτιστό δύναται να επικοινωνεί με την Ομοούσια Αγία Τριάδα.
Δηλαδή, δομημένες οι κτιστές θείες πνοές να συνυπάρχουν επί της ακεραιότητας, εκεί που ο
νόμος είναι ανενεργός, και μετά το χάσιμο της ακεραιότητας που προκάλεσε την φθορά και

3

την εμφάνιση του νόμου, την αναγκαία εμφάνιση του νόμου, να μπορούν να επανέλθουν
μέσω της αναγκαίας πλέον υποταγής στον θείο έμφυτο νόμο.
Και το παρθένο αρχέγονο υλικό βεβηλώθηκε από τον αποστάτη εωσφόρο, ο οποίος ανοήτως
χρησιμοποίησε το αυτεξούσιο του λάθος, νομίζοντας ότι εντός του απόλυτου σκουπιδοφάγου
κενού θα ανακαλύψει το μυστικό της δημιουργίας και θα γίνει θεός, αγνοώντας όμως ότι
είναι ετερόφωτος και δεν μπορεί να παράξει νοήμονα ενέργεια. Και έτσι εδημιουργήθη η
αυλή της άγνοιας, η αυλή της άγνοιας εχθρός της οποίας είναι η παρθενία, η παρθενία είναι
διώκτης της άγνοιας, είναι διώκτης και ανήμπορη η αυλή της άγνοιας να την αγγίξει, βλέπετε
Αειπάρθενον Υπεραγίαν Θεοτόκον. Και αν προσέξετε ποιοι βεβήλωσαν τις παρθένες ιέρειες
του Μαντείου των Δελφών και πώς εδίδοντο οι χρησμοί σε παρθένες και πώς στις μετέπειτα
βεβηλωμένες, θα ανακαλύψετε τις αξίες, τις χαμένες αξίες του προ-πτωτικού ανθρώπου, τις
θαμμένες στο υποσυνείδητο μετά το χάσιμο της ακεραιότητας, της παρθενίας και έτσι
οδηγηθήκαμε στην αιμομιξία, θα ανακαλύψετε την αφθαρσία της Δεύτερης Εύας και την
αφθαρσία του Δεύτερου Αδάμ.
(Πρέπει να γίνει κατανοητό στην επιστημονική έρευνα ότι η τελειότητα είναι το αρχικό
ξεκίνημα της δημιουργίας και όχι η ατέλεια προς την τελειότητα. Διότι επί της ατέλειας προς
την τελειότητα είναι ανύπαρκτο το συναίσθημα της ενοχής, διότι στο εξελισσόμενο,
δημιουργός είναι η ατέλεια και από ατέλεια σε φθίνουσα ατέλεια εξελίσσεται, άρα πώς
μπορεί να νοιώθει ενοχή το κτίσμα για την ατέλεια, τον δημιουργό του. Σημειωτέον, και
στο σημερινό στάδιο της εξέλιξης μας, πάλι ατελείς είμεθα και αυτό το αποδεικνύει η άγνοια
διότι εάν γνωρίζαμε, δεν θα ερευνούσαμε. Μέσω αυτής της φοράς δεν πρέπει να υπάρχει
πολιτισμός ή αν υπάρχει, είναι ανθρώπινη φαντασίωση και κακώς η ιστορία και ο νόμος
μέμφονται το λάθος το προερχόμενο από ατέλεια. Και αποδεικνύεται ιστορικά και κάτι άλλο,
ανεξήγητο, μέσω της φοράς της εξέλιξης, διότι είναι ιστορικά καταγεγραμμένο η καταδίκη
από τον νόμο με την ανοχή του πολιτισμού τότε και τώρα, αυτών που προσπάθησαν και
προσπαθούν να εντοπίσουν τις χαμένες αξίες των ανθρωπίνων οντοτήτων. Βλέπετε Σωκράτη
και Ναζωραίο. Από πού άντλησαν ο ένας άνθρωπος και ο Ναζωραίος Θεάνθρωπος, αυτές τις
αξίες με τις οποίες κατά την φορά της εξέλιξης δεν έχουμε συναντηθεί ακόμη; Οι αξίες αυτές
προϋπήρχαν και εθάφτηκαν στο ανθρώπινο υποσυνείδητο μετά το λάθος και από εκεί

4

αντλήθηκαν. Αντλήθηκαν από τον χώρο της υποδομής της Θείας Πανσοφίας (το
υποσυνείδητο) και καλλιεργήθηκαν στο βάθος των αιώνων από τη συνεργασία της Θείας
Δικαιοσύνης με το Θείο Έλεος έως ότου ευρέθησαν οι κατάλληλοι προπάτορες της
Αειπαρθένου Υπεραγίας Θεοτόκου, της Δεύτερης Εύας. Και καλλιεργηθέν το θείο ανθρώπινο
σκεύος από τη Θεία Πανσοφία, έγινε αποδέκτης της θείας φοράς του Αγίου Πνεύματος και
εβάσταξε αφθόρως πριν και μετά τον Θεάνθρωπο. Και έτσι είναι απολύτως νόμιμη η άρση
της κατάρας με τη συνεργασία της Θείας Δικαιοσύνης και του Θείου Ελέους με τη
συμμετοχή του ανθρωπίνου γένους).
Και πού αυλίζεται η ανθρωπότητα του 21 ου αιώνα; Αυλίζεται στην αυλή της βέβηλης άγνοιας,
και αν δεν το κατανοείτε, ας αναρωτηθείτε από πού και πώς αμείβονται όλοι αυτοί οι αυλικοί
της άγνοιας, οι οποίοι εντοπίζουν το πρόβλημα χωρίς τη λύση του και το διαφημίζουν, όλοι
αυτοί οι οποίοι μέμφονται τους καταστροφείς των πάντων (υλικών) για να εφησυχάζουν οι
λαοί, δηλαδή να μην εξεγερθούν νόμιμα σκεπτόμενοι. Όλοι αυτοί οι γητευτές του
παγκόσμιου όχλου, οι οποίοι τον μυούν να ξεπαρθανέψει ό,τι παρθένο έμεινε μέσα του και
γύρω του. Βλέπετε βεβηλωμένο περιβάλλον, βλέπετε τερατόμορφες συμπεριφορές.
Συμπεριφορές αναζητητές, αναζητητές της εναπομείνουσας παρθενίας, που μόνο αυτή μπορεί
να κορέσει την ακολασία τους. Βλέπετε τη διαχρονική επιδείνωση της ακολασίας μετά τον
εντοπισμό του λάθους χωρίς λύση. Βλέπετε το επιδεινούμενο κολασμένο θέαμα, το
παραγόμενο από την έλλειψη λύσης με την ανοχή του όχλου (του παγκόσμιου) και την
αδράνεια του νόμου και του ιερατείου (του ορθοδόξου). Νόμος και ιερατείο που επαφίενται
στο κοινωνικό έθιμο, το βέβηλο κοινωνικό έθιμο του παγκόσμιου όχλου, όχλος ο οποίος
χρησιμοποιείται από τους αυλικούς της αυλής της άγνοιας, χρησιμοποιείται εναντίον του
Μοναδικού Αθώου που εξαγόρασε την ανθρωπότητα από την κατάρα του νόμου.
Καταραμένος είναι αυτός που ενεργοποίησε τον νόμο. Και είναι ανεπίτρεπτο για τον
πολιτισμό να επιστρέφει σε κοινωνικά έθιμα χειρότερα από εκείνα του Μεσαίωνα. Και λέμε
χειρότερα εξαιτίας της όλο και αυξανομένης επικινδυνότητας, επικινδυνότητας από
κοινωνικό διαστροφικό συναγωνισμό. Είναι ή δεν είναι διεστραμμένος αυτός που πεθαίνει
από το πολύ φαί και αφήνει νηστικό τον πεινασμένο;

5

Και ήρθε η τιμωρία, τιμωρία κατασκεύασμα από τα χέρια της ανθρωπότητας του 21 ου αιώνα.
Κάθε άνθρωπος φοβισμένος μέσα στο κελί του, βιαστικά εξέρχεται και φοβισμένος πάλι
εισέρχεται. Το βασανιστήριο της αμφιβολίας, αμφιβολία επιδεινούμενη, ο κυρίαρχος του 21 ου
αιώνα, κυρίαρχος χωρίς χωροφύλακα. Δηλαδή, περάσαμε από την εποχή του μονόφθαλμου
που οδηγούσε τους τυφλούς (η εποχή ο Μεσαίωνας) στην εποχή της εξευγενισμένης όρασης
των Δυτικών (εξευγενισμένη όραση ο μοντέρνος Μεσαίωνας), εποχή η οποία όπου θέλει καθ’
υπόδειξη βλέπει και ό,τι θέλει καθ’ υπόδειξη ερμηνεύει. Εποχή αντίγραφο του
ανθρωποκτόνου εωσφόρου ο οποίος στραγγισμένος από τη Θεία Νοήμονα Ενέργεια -η οποία
διατηρούσε σε τάξη την κτιστή του φύση- τώρα προσπαθεί να στραγγίξει και τον άνθρωπο
κλέβοντάς του Θεία Συντηρήτρια Ενέργεια για να τον μυήσει στην αταξία, στην αταξία της
ανθρωποκτονίας, όπως είναι καταγεγραμμένη στην ιστορία από τον καθ’ υπόδειξη κινούμενο
άνθρωπο, το σύγχρονο αντίγραφο του εωσφόρου. Το καθ’ υπόδειξη σημαίνει περιφρόνηση
του θείου έμφυτου νόμου των ανθρωπίνων οντοτήτων, έμφυτο νόμο τον οποίον έκανε γραπτό
ο Ναζωραίος διότι από την ακραία περιφρόνηση (το συνεχές κουκούλωμα της συνείδησης)
είχε ξεχασθεί η προϋπάρχουσα τελειότητα.
Και μετά από αυτό η νέμεση, λυπημένη και με σκυμμένο το κεφάλι, σκυμμένο από την
ντροπή που νοιώθει για το κτίσμα της το κατ’ εικόνα και ομοίωση, ετοιμάζεται να μαζέψει
και να περιφρουρήσει ό,τι παρθένο απέμεινε εξαφανίζοντας την βασιλεία των αμαρτωλών.
Η εξαφάνιση της βασιλείας των αμαρτωλών δεν είναι προφητεία, η οποία πληροφορεί για να
αποφύγουμε τα δεινά της καταστρεπτικής μας πορείας, είναι προφητεία υπόσχεση προς τους
αδίκως φονευθέντες οι οποίοι διεκδικούν από τον Αληθινό Δεσπότη να δικαιωθούν ενώπιον
των ανθρώπων, Αποκάλυψη 6:9-12. Και η ανθρωπότητα σήμερα έπεσε επάνω στην
υπόσχεση αυτής της προφητείας, και θα εξαρτηθεί αν η δικαίωση των αδίκως φονευθέντων
θα είναι οδυνηρή για τους αδικήσαντες αυτούς ή όχι. Και αυτό θα εξαρτηθεί από το αν η
ανθρωπότητα ανανήψει την τελευταία στιγμή, και ανανήψει σημαίνει από εδώ και τώρα δεν
πατάω ούτε μερμήγκι. Αν δεν μεταμεληθούμε, μας περιμένουν τα γραφόμενα στην
Αποκάλυψη, Αποκάλυψη 9:20 έως τέλος. Εκεί αναφέρεται η εμμονή στην αμετανοησία. Και
για το μετά την αμετανοησία, η εξαφάνιση της αδικίας, Αποκάλυψη 16:5-7. Και συνέχεια της

6

εξαφάνισης της αδικίας, Αποκάλυψη 18:4-11. Και ο επίλογος της καταδίκης της αδικίας,
Αποκάλυψη 18:20 έως τέλος. Και η αιτία για την καταδίκη της αδικίας, Αποκάλυψη 19:2-3.

Και έχει πολλά φρούτα η αυλή της άγνοιας, φρούτα θηλυκού γένους, αρσενικού και
ουδέτερου από όλες τις ειδικότητες. Και όλοι αυτοί είναι ανόητα φοβισμένοι από την
απλότητα των απλών ανθρώπων, παράδειγμα ο παγκόσμιος ταξιτζής δεν κρύβεται διότι δεν
φοβάται και αφού δεν κρύβεται, οι φοβισμένοι τον κρύβουν. Νομίζουν οι ανόητοι ότι θα τον
διαφημίσουν, και είναι ανόητοι διότι δεν κατανοούν ότι είναι αδύνατον κτιστό να
διαφημισθεί. Όποιο κτιστό διαφημίσθηκε, χρεοκόπησε και συμπαρέσυρε στην χρεωκοπία του
τους οπαδούς του, βλέπετε τους οπαδούς αντιμαχόμενων παρατάξεων που πότισαν άσκοπα
με το αίμα τους τη γη, διότι δεν κατανόησαν ότι είναι κάτοικοι του πλανήτη γη. Μόνο η
Αυτόφωτη Θεία Δόξα πρέπει να διαδίδεται διότι Αυτή δεν χρεοκοπεί στους αιώνας των
αιώνων. Ανανεώνεται και προσφέρει τη διαιώνιση της ανανέωσής της στους
συγκληρονόμους της. Εδώ θλίβεσαι για την ανοησία του αιθεροβάμονος ετερόφωτου και
θλίβεσαι διότι απαγορεύεται να του παραβιάσεις το αυτεξούσιο. Θλίψη ακατανόητη για τους
αυλικούς, οπαδούς της αυλής της άγνοιας και εντείνεται η θλίψη με την αδράνεια της γήινης
δικαιοσύνης και του ορθόδοξου ιερατείου.
Όλα αυτά εκμαιεύονται από το αιώνιο ευαγγέλιο του πετόμενου εν μεσουρανήματι κατά την
Αποκάλυψη 14:6-8, και κατά κόσμον του Παναγιώτη του Χρονά από τα Μαυριά της
Γορτυνίας (ο τίτλος του αιώνιου ευαγγελίου είναι «Η ΑΛΗΘΕΙΑ!!!». Περιφρονημένος από
την άγνοια τότε έγραφε: «Είναι φυσικό οι ρίζες του ξεραμένου δέντρου να αγνοούν το ζων
ύδωρ».
Υπολόγιζε στην επιστημονική έρευνα της οποίας ήτο και είναι προπομπός. Γνώριζε διότι
έβλεπε ότι πλησιάζει η έρευνα την υποδομή της Θείας Πανσοφίας, την οποία κατευθύνει η
Νοήμων Ενέργεια του Τριαδικού Θεού. Έβλεπε τον χρεωκοπημένο νόμο και το
χρεωκοπημένο ιερατείο που τον περιφρονούσαν. Και συμπληρώνω όπως κανείς τώρα δεν
μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Γη κινείται, έτσι και όταν η επιστημονική έρευνα θα
ανακαλύψει τη Νοήμονα Ενέργεια η οποία ενεργοποιείται επί της πάνσοφης Θείας υποδομής
της, δηλαδή θα έχει βάλει το δάκτυλό της επί τον τύπον τον ήλων της δημιουργίας, τότε θα

7

αναφωνήσει η επιστημονική έρευνα ως άλλος απόστολος Θωμάς ο Κύριος μου και ο Θεός
μου.
Και μόνο τότε το ιερατείο και ο νόμος θα είναι άφοβα σύννομοι διότι η επιστημονική έρευνα
θα έχει τεκμηριώσει τη Χριστιανική διδασκαλία. Θα έχει τεκμηριώσει τη μοναδική Ελληνική
φιλοσοφία που είχε εξέλθει προ Χριστού προς αναζήτηση του Ναζωραίου και τον Ναζωραίο
που εγκωμίασε την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία.
Η λύση είναι μύθος διότι μία διαιρεμένη μονάδα συν μία άλλη διαιρεμένη μονάδα ίσον δύο
διαιρεμένες μονάδες. Πού είναι ο ακέραιος; Ο άλυτος γρίφος είναι μύθος; Γρίφος όμως είναι
ο Δημιουργός και Συντηρητής, και δεν είναι μύθος. Η τελειότητα, το ακέραιον, το παρθένον,
το πρώτο αγαθό κτίσμα το οποίο δεν γνώριζε ούτε καλό, ούτε κακό, τώρα είναι θαμμένο στην
πάνσοφη θεία υποδομή, στο υποσυνείδητο. Και μόνο η απόλυτη ταπείνωση της Αειπάρθενης
Κόρης το εξερεύνησε. Η Αειπάρθενος Κόρη, το νόμιμο δικαίωμα του ανθρωπίνου γένους που
ανέσυρε την κατάρα της Εύας. Η άφθορη, αφθόρως τη Θεία Χάρη, το Θείος Έλεος στη γη
έφερε. Η δυσάρεστη έκπληξη για τον εωσφόρο και ο ανερμήνευτος θαυμασμός των αγγέλων.
Και τώρα η ευταξία της Θείας Δικαιοσύνης βάλλεται με την αταξία της άγνοιας μέσω
επιστημονικού θράσους με τη συγκατάθεση της Ιεράς Συνόδου. Και μόνο ένα ερώτημα
μπορεί να ακουσθεί από τους εναπομείναντες πιστούς, της Ομοουσίου και Αδιαιρέτου και
Αχώριστης Θύρας των προβάτων, της Θύρας που μόνο παρά του Πατρός ακούει. Εσείς,
κύριοι της Ιεράς Συνόδου, πού κάνετε υπακοή για να είσθε άξιοι;

Αθήνα, 21/06/2020
Βασίλειος Ρογοκένης
Κιν.: 6984918861
e-mail: tisagorevinvouletai.ffee@yahoo.gr