Η ΙΔΕΑ «φόβος και σωτηρία»

Φτάνοντας, λοιπόν, αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, στην Μεγάλη και Αγία
Εβδομάδα, με κύριο και πρωταγωνιστικό ρόλο να διακατέχει το πάθος του Χριστού
μας, που όμως καταλήγει με το χαρμόσυνο μήνυμα της νίκης του κακού και της
θριαμβευτικής Αναστάσεώς Του, αυτή τη χρονιά περνάμε κι εμείς το δικό μας πάθος,
ανεβαίνουμε τον δικό μας Γολγοθά, που έρχεται να κάνει πιο βαριά την ατμόσφαιρα,
τον γνωστό-άγνωστο σε όλους μας εχθρό, τον αόρατο όπως όλοι λένε κίνδυνο, τον
κορονοϊό ή πιο σωστά κορωναϊό. Και φανταστείτε, ακόμη και άνθρωποι που έρχονται
στους Ναούς μας, μόνο αυτές τις μέρες, ίσως και για αυτά τα μόνα, ελάχιστα λεπτά,
του 23:50 με 00:10, δυσανασχετούν, κατανοώντας πως δεν θα μπορέσουν να έλθουν
και ακόμα-ακόμα θυμώνουν και με εμάς τους Ιερείς, λέγοντας πως εμείς είμεθα τάχα
τεμπέληδες και ραθυμούμε να λειτουργήσουμε και να τελέσουμε τις Ιερές
ακολουθίες, μη αντιλαμβάνοντας πως αν πονάει εκείνους μία, εμάς μας έχει
κατατραυματίσει ψυχικά χίλιες φορές, που η ζωή μας όλη είναι συνυφασμένη με τον
Χριστό, με το επίγειο και υπερουράνιο Ιερό Θυσιαστήριο Αυτού.
Όπως είδατε, μια ιδέα, αυτή του ιού, μας μετέστρεψε 180 μοίρες και από εκεί
που δίναμε, χωρίς να το σκεφτούμε, το χέρι μας στον διπλανό μας, που
χαιρετιόμασταν εγκαρδίως μεταξύ μας, για μια ιδέα, αποξενωθήκαμε ο ένας από τον
άλλον και φοβούμαστε να μιλήσουμε ο ένας στον άλλον. Κρατούμε αποστάσεις για
να διατηρήσουμε ασφαλείς τους εαυτούς μας και εν τέλει, καλά πράττουμε και
τηρούμε τους κανόνες ασφαλείας και υγιεινής, όμως αυτή η ιδέα πρέπει να μας γίνει
βίωμα για την πνευματική και ψυχική μας κατάσταση. Πρέπει να μας γίνει βίωμα και
στάση ζωής, για να σταματήσουμε να αποστατούμε από την πάντοτε ανοιχτή αγκαλιά
του Κυρίου μας, που στην ουσία, εμείς του γυρνούμε την πλάτη και αδιαφορούμε για
Εκείνον, στους καλούς και εύφορους καιρούς της ελευθερίας μας, που έφτασε να έχει
καταντήσει ασυδοσία.
Ο Χριστός δεν θα απέλθει, δε θα μας αποστραφεί, που εφέτος θα εορτάσουμε
διαφορετικά την Ανάστασή Του, έτσι πρέπει να γίνει και έτσι θα γίνει, άλλωστε,
Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο Αυτός και εις τους αιώνας (Προς Εβραίους 13,8),
αλλά εμείς, βάζοντας την ιδέα στο μυαλό μας και φέρνοντάς την στην καρδιά μας, ως
άλλη νοερά προσευχή, να πορευθούμε μετατρέποντας τη δυστυχία αυτή σε δύναμη,
εν μετανοία και μη αμαρτάνοντας, έχοντας ως αφετηρία μας την αυτομεμψία και ως
πορεία και τελικό προορισμό της επίγειας εδώ επί της γης εξορίας μας, το πρόσωπο
του Χριστού μας της Ελπίδος ημών.
Ας γίνει η ιδέα αυτή του φόβου του κορωναϊού, ιδέα Σωτηρίας, αφορμή και
ευκαιρία για μια διαφορετική θεώρηση και προσέγγιση του Πάσχα, χωρίς τα γλέντια,
τους χορούς, τα τραγούδια και την κρεατοφαγία που πολλές φορές καταλήγει σε
«ανθρωποφαγία», αλλά με εσωστρέφεια πνευματικής ανάτασης, με προσευχή και
κατά Θεόν χαρά, διά αυτό και μόνο το σπουδαίο γεγονός της περιόδου αυτής που
διανύουμε, της Αναστάσεως του Χριστού μας και της μετανοίας του φθαρτού,
αδύναμου εαυτού μας.

Αμήν

Του Πρεσβ. Nικόλαος Γονιδάκης Ι.Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ Τηλέφωνο Εποικινονίας 6986132397