«Προϋποθέσεις Ορθής Ομολογίας Πίστεως»

Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου
Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού

Την διπλή εμφάνιση του αναστημένου, πλέον Κυρίου μας, μας
εξιστορεί στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης,
αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί. Την πρώτη φορά, το απόγευμα προς
βράδυ εκείνης της ημέρας, της πρώτης της εγέρσεως του Χριστού, αλλά
ενώπιον των δέκα μαθητών πλην του Θωμά και την δεύτερη, έπειτα
από οκτώ ημέρες, έχοντας απαρτία και των έντεκα. Και στις δύο
Θεοφάνειες, έχουμε κοινά χαρακτηριστικά, όπως την ξαφνική εμφάνιση
μπροστά τους, των θυρών κεκλεισμένων, καθώς και στον χαιρετισμό
Του προς εκείνους «Ειρήνη υμίν», Ειρήνη σ’ εσάς.
Οι μαθητές, δικαιολογημένα θα μπορούσαμε να πούμε, πως
βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση και τους έλειπε αυτή η ειρήνη, η
εσωτερική γαλήνη, μιας που τα γενόμενα των ημερών εκείνων, τα
γεγονότα, τους είχαν δημιουργήσει σύγχυση, φόβο, αμφιβολίες και
ανασφάλεια. Είδαν τον διδάσκαλό τους, που μέχρι πριν λίγες ημέρες
τον είχαν υποδεχτεί ως βασιλέα στην Ιερουσαλήμ, που
θαυματουργούσε χαρίζοντας την ίαση ψυχών και σωμάτων, που μέχρι
και νεκρούς ανέστησε, όπως τον Λάζαρο, να καταδικάζεται ως ο
χειρότερος εγκληματίας και να τιμωρείται με τον απεχθή, ατιμωτικό και
ταπεινωτικό σταυρικό θάνατο. Τον είδαν να πεθαίνει, θεωρητικά για
όσα είχαν κατανοήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή αδύναμο, και η πίστη τους
σε Εκείνον κλονίστηκε. Διά τούτο ο Κύριος μας αμέσως μετά την ένδοξη
ανάσταση Του, ήταν εκεί κοντά τους, προς ενίσχυση και προς
ανασυγκρότηση των, για το έργο το οποίο επρόκειτο να αναλάβουν
στην πορεία, να διακηρύξουν, δηλαδή, οι ίδιοι το χαρμόσυνο μήνυμα
του Ευαγγελίου σε όλα τα έθνη.
Όμως, μέσα από αυτές τις εμφανίσεις Του, δεν δίδαξε μόνο εκείνους
όπως έπραττε συνεχώς άλλωστε, κατά τα χρόνια της δημόσιας δράσης
Του, αλλά και εμάς τους ίδιους, διδάσκοντάς μας θα μπορούσαμε να
πούμε, τον σκελετό της ορθής πίστεώς μας και το μέσο διά του οποίου
κι εμείς θα μπορέσουμε να διακατεχόμαστε από αυτήν την ειρήνη, την
δική Του, ώστε να κερδίσουμε την επουράνιο βασιλεία, την αιώνιον ζωή
και σωτηρία. Μας προτύπωσε την Θεοΐδρυτη εκκλησία Του, που μόνο
μέσω εκείνης πορευόμενοι, θα μπορέσουμε να κερδίσουμε τον
Παράδεισο. Πως; Πρώτα, με το παράδειγμα του Αποστόλου Θωμά. Ο

Θωμάς δεν πίστεψε τους αδελφούς του, αμφέβαλε και βασανίστηκε
πολύ όλες αυτές τις οκτώ ημέρες, έως την επανεμφάνισή Του. Αυτό μας
διδάσκει, πως μέσα στην Εκκλησία, στις ενορίες μας, πρέπει να
κυριαρχεί, κάτι που τώρα τελευταία διασαλεύτηκε, η ενότητα μας.
Δίχως αυτήν, γαλήνη και ειρήνη Χριστού δεν υπάρχει. Δεύτερον, τα
λόγια που ίδιος ο Χριστός τους είπε περί των αμαρτιών των ανθρώπων,
που σήμερα μας παραπέμπει στην εξομολόγηση, ένα από τα
βασικότερα μυστήρια της Εκκλησίας μας, που μέσω αυτής
αναβαπτιζόμαστε και επανατοποθετούμε τον Χριστό στις καρδιές μας,
καθαρμένοι από το σκότος της αμαρτίας και ενδεδυμένοι τον χιτώνα
της δικαιοσύνης τον υπέρλαμπρο και φωτεινό. Και τρίτον, την
συνεχόμενη, όχι δύο φορές μόνο, όπως ακούσαμε, παρουσία Του, αλλά
την ατελεύτητον ένωση, άνευ όρων, μαζί Του, με την μετάληψη του
τιμίου Σώματος και του Αίματος Του, του μυστηρίου των μυστηρίων,
της Θείας Ευχαριστίας , που όταν έχουμε ως προϋπόθεση τα δύο
προηγούμενα, την ενότητα και την εξομολόγηση, καλό είναι να γίνεται
όσο πιο τακτικά μπορούμε και μας επιτρέπεται.
Αδελφοί, επηρεαζόμενοι, λοιπόν, από όλες αυτές τις Άγιες ημέρες που
ζήσαμε, τα φρικτά πάθη, την ταφή και την ανάσταση του Κυρίου μας,
να γίνει η σημερινή εορτή και η ευαγγελική περικοπή μας, απαρχή για
εμάς, μιας πιο σωστής και δομημένης πίστεως στον Χριστό, όπως αυτής
του Θωμά, κατά την δεύτερη εμφάνιση του Χριστού μας, αναφωνώντας
όλοι μαζί, ο Κύριός μου και ο Θεός μου, δόξα σοι.
Αμήν.
Χριστός Ανέστη!
Χρόνια πολλά και ευλογημένα!