Φθιώτιδος: «Την αληθινή χαρά θα την βρούμε στα πνευματικά και ψυχικά τάλαντα»

Στον Ιερό Ναό του Αγίου  Ευαγγελιστού Λουκά του Ιατρού, Πολιούχου της πόλεως Λαμίας, ιερούργησε και ωμίλησε την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2021 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών. 

Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμά του ανέλυσε την ευαγγελική περικοπή των ταλάντων και μεταξύ των άλλων ανέφερε:

«Αν προσεγγίσουμε την παραβολή των ταλάντων, είτε απλώς ως μία πρόταση για το πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα χαρίσματα μας και τα δώρα, που μας έδωσε ο Θεός, ασφαλώς μεν θα προσεγγίσουμε την αλήθεια, αλλά δεν θα την προσεγγίσουμε ολοκληρωτικά. Αν προσεγγίσουμε την παραβολή των ταλάντων ως μία έκφραση του νόμου «δοῦναι καί λαβεῖν», ως μία έκφραση, ότι έσπειρες αυτό θα θερίσεις, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να επιτύχουμε μία εξωτερική προσέγγιση.

Η αλήθεια βρίσκεται σε κάτι βαθύτερο. Ότι οι δύο πρώτες περιπτώσεις, που λαμβάνουν από τον Χριστό μας τα πέντε και τα δύο τάλαντα δεν ανταποκρίνονται σε μία επενδυτική πρόσκληση. Ανταποκρίνονται σε μία σχέση, τιμούν μία σχέση εμπιστοσύνης. Έρχεται ο οικοδεσπότης, έρχεται ο κύριος, έρχεται ο ιδιοκτήτης και εμπιστεύεται κομμάτι της περιουσίας του. Έρχεται ένας άνθρωπος στη ζωή μας και μας εμπιστεύεται τα μυστικά του, τα όνειρα και τα ελαττώματά του, αν θέλετε, μας ανοίγει την καρδιά του. Αυτά είναι τα τάλαντα, που μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους ανθρώπους, για να τους δώσουμε δυνατότητα να δημιουργήσουν και να συνάψουν σχέση με μας. Και οι δύο πρώτοι ανταποκρίνονται στη σχέση. Τα τάλαντα ασφαλώς δίνονται κατά την δύναμιν εκάστου, όπως μας λέει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Αλλά η προαίρεση, η θέληση, η επιθυμία να ανταποκριθεί κανείς είναι αυτή, που μπορεί να τον οδηγήσει στη χαρά του Κυρίου. Φαίνεται από την απάντηση, την οποία δίνουν.

Οι πρώτοι δύο, οι οποίοι αξιοποίησαν τα τάλαντα απαντούν σε ένα επίπεδο διαπροσωπικής σχέσης, δεν παρουσιάζουν την αξιοποίηση σαν ένα ατομικό τους κατόρθωμα, σαν μία προσωπική τους επιτυχία, αλλά ως μία ανταπόκριση στη δυνατότητα, που τους έδωσε ο Χριστός.

Αγάπησα αυτό που μου έδωσες, γιατί αγαπώ εσένα, γιατί εμπιστεύομαι εσένα, γιατί στο πρόσωπό σου δεν βλέπω ένα σκληρό διαχειριστή μιας περιουσίας, αλλά βλέπω ένα πρόσωπο αγάπης, που με εμπιστεύεται, διότι θέλει να έχει σχέση μαζί μου, που με εμπιστεύεται όχι γιατί ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη και τον πλουτισμό του, αλλά με εμπιστεύεται γιατί με αγαπά. Και εγώ ανταποκρίθηκα σε αυτή την αγάπη. 

Αντίθετα ο τρίτος που πήρε το ένα τάλαντο, «ὁ κρύψας το τάλαντον», τι αποδεικνύει; Ότι δεν αγάπησε, δεν εμπιστεύθηκε. Δεν λέει τίποτα για το τι έκανε ο ίδιος. Αποσιωπά τελείως τη στάση του. Μεταφέρει το βάρος της ευθύνης στο Χριστό.

Του έδωσε μία ευκαιρία κι αυτή την ευκαιρία, αντί να την δει σαν δυνατότητα αγάπης και σχέσης και πραγματικής εσωτερικής αναπτύξεως, την είδε με καχυποψία. Την είδε με φοβικότητα, την είδε με ατολμία. Προσπάθησε την οκνηρία του, τη ραθυμία του, το κλείσιμο στον εαυτό του, να το μεταθέσει στο Χριστό.

Πόσο χρήσιμη για τον άνθρωπο του σήμερα, που πράγματι αναζητά ένα τρόπο για να εισέλθει στη χαρά της ζωής. Πόσο δυναμική πρόσκληση και πρόκληση είναι αυτή η διδασκαλία της Εκκλησίας μας, όταν μέσα στην καρδιά μας υπάρχει κατήφεια, όταν μέσα στην καρδιά μας υπάρχουν σκιές, υπάρχει ομίχλη, το φως δεν είναι έντονο και ψάχνουμε να βρούμε νόημα. Να βρούμε τον εαυτό μας, να βρούμε την αληθινή ευτυχία. Ψάχνει ο άνθρωπος για χαρά, έχουμε ανάγκη τη χαρά, έχουμε ανάγκη να επιστρέψει η χαρά στο πρόσωπό μας το χαμόγελο στα χείλη μας. Αν δεν καταλάβουμε βλέποντας μέσα σε αυτή τη διδαχή της Εκκλησίας μας, ότι τη χαρά θα τη βρούμε στη δυνατότητα να συνάπτουμε σχέσεις. Τη χαρά θα τη βρούμε όχι στα υλικά πράγματα, ὀχι στα υλικά τάλαντα, αλλά στα πνευματικά τάλαντα, στα ψυχικά τάλαντα.  Στο τάλαντο της αγάπης, στο τάλαντο του διαλόγου, στο τάλαντο της κατανόησης, στο τάλαντο της αλληλεγγύης, στο τάλαντο της αυτοθυσίας, στο τάλαντο της προσφοράς, στο τάλαντο της ανοιχτωσιάς, το τάλαντο της ευρυχωρίας, στο τάλαντο του ανοιχτού οράματος, του ανοιχτού βλέμματος, των ανοιχτών σχέσεων, της ανοιχτής κοινωνίας. Αυτά τα τάλαντα, αν ο άνθρωπος τα αξιοποιήσει, αν ο άνθρωπος τα αρπάξει στην κυριολεξία και τα επενδύσει, τότε πραγματικά θα ακούει στην καρδιά του, θα ακούμε στην καρδιά μας «εὗ, δοῦλε ἀγαθέ και πιστέ! εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου μας».

Κλείνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών υπογράμμισε:

«Δεν θα βρούμε τη χαρά της ζωής, αδερφοί μου, αν θάβουμε τις δυνατότητες που μας δίνονται. Δεν θα βρούμε τη χαρά της ζωής αν τους θησαυρούς, που έχουμε μέσα μας τους αφήσουμε καταχωνιασμένους σε ένα μπαούλο.

Αν δεν δώσουμε χώρο στους άλλους, αν δεν αφήσουμε έδαφος, να αναπνεύσουν, να δουν μπροστά, να αναπτυχθούν και εν τέλει να ξεκουραστούν, τότε δεν θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε τα τάλαντα μας.

Πέφτουμε στην περιπέτεια, κολυμπάμε στο πέλαγος, τρέχουμε, αγωνιζόμαστε, είμαστε έτοιμοι για απρόοπτα, για δυσκολίες, αλλά δεν φοβόμαστε, γιατί εμπιστευόμαστε Αυτόν, που μας χάρισε τη δυνατότητα να αγωνιστούμε. Αυτόν που μας αγάπησε πριν από μας, Αυτόν που μας εμπιστεύτηκε περισσότερο από ό,τι εμπιστευόμαστε εμείς τον εαυτό μας. Εμπιστευόμαστε το Χριστό, ο Οποίος δεν είναι ο σκληρός οικοδεσπότης και διαχειριστής και ιδιοκτήτης. Αλλά είναι ο πράος, είναι ο ταπεινός, είναι «ὁ εὐεργετών καί ἰώμενος». Είναι Αυτός, ο Οποίος δεν θα μας εγκαταλείψει και δεν θα μας αφήσει».

Προ της απολύσεως εκ μέρους του Ιερού Κλήρου της Ιεράς Μητροπόλεως ο Άγιος Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Πανοσιολ. Αρχιμ. π Άγγελος Ανθόπουλος συνεχάρη τον Σεβασμιώτατο για την επέτειο της εις επίσκοπον εκλογής του πριν από τρία έτη. 

Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον Άγιο Πρωτοσύγκελλο για τις ευχές και αναφέρθηκε με συγκίνηση στην επέτειο της Εκλογής του χαρακτηρίζοντας την ημερομηνία 7 Φεβρουαρίου ως δώρο από τον Θεό, καθώς αυτή την ημέρα πριν από 13 χρόνια εξελέγη και ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος στον πηδάλιο της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Ο Σεβασμιώτατος χαρακτήρισε την ημέρα αυτή ως ημέρα εορτής της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδας και τόνισε με συγκίνηση:

«Θέλω να ευχηθώ στον Άγιο Θεό, να μακροημερεύει ο Αρχιεπίσκοπος μας, να έχει έτη πολλά,  τα πρώτα 13 χρόνια να είναι το 1/3της συνολικής του θητείας τουλάχιστον. Τον έχουμε ανάγκη σε δύσκολους καιρούς. Είναι ο Αρχιεπίσκοπος των πιο δύσκολων εποχών, των πιο παράδοξων, των πιο αντίξοων και πρέπει την ιστορία να μην την προσεγγίζουμε με όρους συναισθηματισμού ή με όρους πρόσκαιρης, επιφανειακής προσέγγισης. Μόνο όποιος διαχειρίζεται δημόσια πράγματα μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει να διοικείς, να διαχειρίζεσαι ισορροπίες σε καιρούς χαλεπούς, σε συνθήκες δύσκολες και πρωτοφανείς.

Η Εκκλησία παραμένει δυνατή και σταθερή και ο Προκαθήμενός  της είναι το σημείο της άγκυρας που κρατάει το πηδάλιο και το σκάφος της Εκκλησίας σε ήρεμα νερά, παρά τις δυσκολίες, παρά τους τριγμούς, παρά τα προβλήματα, που δημιουργούν οι περιστάσεις και οι συνθήκες.

Ένας ηγέτης πράος, ήρεμος, γαλήνιος, νηφάλιος, σίγουρος, που εμπνέει αυτοπεποίθηση. Και νομίζω ότι έχω το δικαίωμα, ως άνθρωπος που τον έζησα όσο κανείς άλλος κοντά του, πάρα πολύ κοντά του,  ιδιαίτερα στο δεύτερο ήμισυ της μέχρι τώρα Αρχιεπισκοπείας του να μαρτυρώ και να υπογράφω με το αίμα της καρδιάς μου για το μέγεθος του βεληνεκούς αυτού του σπουδαίου και μεγάλου πνευματικού ηγέτη».

Η Θεία Λειτουργία μεταδόθηκε τηλεοπτικά, δορυφορικά σε όλο τον κόσμο, ραδιοφωνικά και διαδικτυακά. Παρέστη ο προβλεπόμενος αριθμός πιστών με επικεφαλής τον Δήμαρχο Λαμιέων κ. Ευθύμιο Καραΐσκο.

Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ